Deze pagina is heel lang blanco gebleven. Chica was immers een bijzonder sterk vogeltje en nooit ziek. Omdat de pagina al behoorlijk lang is, verdeel ik hem over de jaartallen. Klik hieronder op de betreffende data.
De laatste maanden van 2010 zag ik echter heel wat lichamelijke veranderingen, maar ik wist niet wat ik er precies van moest denken. Het zouden evengoed ouderdomsverschijnselen kunnen zijn, ze was tenslotte al 10 jaar.
Het begon met een overactieve stuitklier, niet in de rui gaan, onregelmatig eieren leggen waar soms ook een windei bij zat. De laatste weken van het jaar legde ze heel weinig eitjes, ze ging er niet meer op broeden en ze at zelfs de schaal gedeeltelijk op. Haar lichaampje kwam duidelijk kalk tekort maar ik gaf alles wat ze nodig had: piksteen, sepia, grit, maagkiezel, eivoer enz. Tijdens die laatste weken verminderde haar eetlust ook af en toe maar dat leek me vrij normaal als je je niet lekker in je vel voelt.
Op Kerstdag 2010 kwam ik 's avonds thuis van een etentje bij mijn schoonouders en zag ik dat haar voer onaangeroerd was. Ik dacht aanvankelijk dat het door stress kwam omdat ze niet graag alleen blijft. Maar de volgende dag at ze nog steeds weinig en maandag at ze zelfs nog minder. Die avond voelde ik bij het knuffelen dat de veertjes van haar kuifje aan elkaar kleefden. Toen ik haar een kusje wilde geven, bemerkte ik ook een vreemde geur. Heel even dacht ik dat haar oortjes ontstoken waren maar algauw kwam ik erachter dat de geur uit haar bekje kwam. Toen zag ik ook dat ze met haar kopje schudde en dat er slijm met zaadjes uit kwam. Ik woog haar en ze was al 10g kwijt, haar gewicht was dus nog maar 110g.
De volgende dag (dinsdag) ben ik dan meteen naar een vogelkundige dierenarts gegaan (Vandersanden). Hij constateerde dat haar ontlasting krioelde van de bacteriën. Ik kon meevolgen op de monitor die aangesloten was op de microscoop en zag het ook. HIj zei dat ze ook vrij mager aanvoelde. Hoewel ze geen grote hoeveelheden voedsel opbraakte, kwam er af en toe toch slijm uit als ze met haar kopje schudde. Ook haar krop voelde niet vergroot of hard aan maar het zou evenwel een beginnende kropontsteking kunnen zijn. Voor beide infecties moest ze een antibioticakuur van 7 dagen krijgen (Synulox, 2x per dag 4 druppels). Ondertussen moest ze ook gedwangvoerd worden, anders zou ze sterven.
De dierenarts vond haar niet zwak uitzien, ze gedroeg zich ook nog actief in zijn praktijk. Thuis sliep ze echter veel. Dwangvoeren en medicijnen toedienen is geen sinecure bij vogels. En omdat ik mijn band met haar niet wilde verliezen, heeft mijn vriend deze dingen gedaan. Ze is sowieso niet erg op hem gesteld. We moesten haar wel in een handdoek wikkelen omdat ze toch nog vrij veel kracht had. En die werd met iedere voederbeurt groter.
Klik om de foto te vergroten.
Na 3 dagen kon mijn vriend stoppen met dwangvoeren, donderdagavond begon ze zelf al een beetje te eten en vrijdag at ze helemaal zelfstandig. De dierenarts voorspelde dat ik na ongeveer 3 dagen beterschap zou moeten zien en dat was dus ook zo, hij kent zijn vak! In totaal is ze 18g kwijtgeraakt maar ik doe er alles aan om haar snel weer op de been (poot) te krijgen. Ze krijgt nu extra zonnebloempitjes, pompoenpitten en trosgierst omdat ze veel vetten bevatten. Naarmate haar gewicht het normale aantal grammen bereikt, zal ik de extraatjes geleidelijk aan afbouwen. Verder krijgt ze ook nog haver omdat dit energie geeft.
Helaas kwam ik tot de ontdekking dat ik Chica niet zo goed verzorgde als ik dacht. Omdat ze weinig tot geen aandacht heeft voor speelgoed, gaf ik haar regelmatig knaagstaven. Blijkt dat deze een oorzaak kunnen zijn van kropontsteking! Bovendien gaf ik blijkbaar de verkeerde soort grit (met roodsteen en houtskool, het laatste vertraagt de darmwerking en beide zouden ook waardevolle stoffen aan de darmen onttrekken). Dus ging ik op zoek naar geschikt grit. Dat was niet zo eenvoudig als ik dacht, pas bij de 4de dierenwinkel vond ik wat ik zocht. In de 3 vorige kreeg ik te horen dat ze het niet meer verkochten omdat er geen vraag naar was (?), omdat in alle soorten grit houtskool zit en eentje die beweerde dat vogels dit niet nodig hadden, ahum! Nu heb ik Bogena Vogelmineralen van Beaphar, zeker geschikt voor vogels die regelmatig eieren leggen. Hopelijk kan ik mijn lief meisje nu gezond houden door deze aanpassingen.
Het is niet duidelijk hoe ze aan die bacteriën in de ontlasting komt, groenvoer wordt gewassen, er ligt geen bedorven voedsel maar het zou kunnen komen door het eieren leggen. Dit heeft mogelijk haar weerstand verzwakt, jammer dat je voor vogels weinig kunt doen qua weerstandsverhoging. Vitaminen hoef ik alleszins niet in het water te doen omdat ze bij de dierenarts een vitaminenspuit heeft gekregen. Sindsdien heeft ze ook een prachtig glanzend verenkleed gekregen.
in de zomer ga ik er zeker voor zorgen dat ze natuurlijk zonlicht krijgt zodat ze genoeg vitamine D kan aanmaken, dit is ook bevorderlijk voor het calciumgehalte in haar lichaam. Dus gedurende minstens een half uur per dag mag ze met kooi even buiten staan. Hiermee hoop ik dat ze nog een flink aantal jaren bij ons kan blijven.
Ze gedraagt zich nu weer normaal, gemeen tegen mijn vriend en lief tegen mij :). Ze is weer lekker actief en poetst haar veertjes uitgebreid. Nu moet ik alleen nog iets verzinnen ter vervanging van de knaagstaaf om haar bezig te houden. Momenteel molt ze haar zitstokken, niet erg, maar ik zou haar liever een andere activiteit aanbieden.
Oh ja, ik heb het met de dierenarts ook nog gehad over de mogelijkheid om een vriendje bij haar te plaatsen. Net als verschillende fokkers, raadt hij dit af. Chica is teveel vermenselijkt nu en ze zou een vriendje hoogstens tolereren maar niet accepteren. Haar persoonlijkheid kennende, heb ik zelfs grote twijfels of ze hem zou tolereren.
Helaas zal ze af en toe dus roepen als we haar alleen achterlaten, ik vind het heel erg voor haar maar kan haar niet helpen.
Na 2 jaar geen eieren meer gelegd te hebben, legt Chica plots weer een eitje! Ik zag de veranderingen in gedrag en gewicht, maar had gehoopt dat het - net zoals gewoonlijk - vals alarm zou zijn. Maar helaas, toen ik vrijdag thuiskwam van mijn werk, zat ze te broeden en verdedigde ze het ei heel fel. (klik op de foto's om te vergroten).
Bovendien wees alles er op dat er nog eitjes op komst waren, dit zie je aan de structuur van haar ontlasting en haar houding met de geknikte staart. Als alles normaal verliep, had het 2de ei zondag moeten komen. Haar ontlasting liet ze expres op de grond vallen om haar kooi en schotel proper te houden.
Ik hoopte dat de eitjes van goede kwaliteit bleven, met een stevige schaal en geen windeieren. Ik voel me nu schuldig omdat ik haar geen eivoer en vitaminen heb bij gegeven. Maar na 2 jaar stilte had ik echt niets meer verwacht. Haar eetlust is hierdoor ook afgenomen, ze ademt zwaar en heeft het moeilijk. De eerste dag at ze nog groenten. Daarna weigerde ze alles, zelfs waar ze anders een moord voor zou begaan, kon haar nu niet bekoren.
Maandag ben ik naar een vogelkundige dierenarts gegaan, omdat Chica steeds meer wegkwijnde en niet meer at. Ik zag ook een bol tussen haar pootjes en was bang voor een windei. Ook de dierenarts voelde een massa in haar buik en maakte röntgenfoto's om zeker te zijn. Wat is het eng om je eigen dier onder narcose te zien gaan, hoewel ik het dagelijks op het werk zie. Maar wat ik op de foto's zag, deed me schrikken! Een joekel van een ei dat ze nooit ofte nimmer zelf kon uitpersen.
Ter vergelijking: dit is haar eerste eitje van normaal formaat:
De dierenarts probeerde het uit te masseren. Als dat niet lukte, moest ze geopereerd worden. Gelukkig lukte het na enkele pogingen. Het ei sprong meteen stuk toen het uit haar kwam. Niet alleen was het ei veel te groot, het was ook nog eens een windei zonder schaal! Geen wonder dat mijn lief valkje zich slecht voelde!
De dierenarts zei dat ze zich nu veel beter zou moeten voelen. Ik moest haar voor de zekerheid 5 dagen antibiotica geven (omdat het kapotte ei voor bacteriegroei kon zorgen) en eventueel dwangvoer.
Ik ben helaas nog steeds aan het dwangvoeren, ze lijkt er niet meer bovenop te komen. Mijn vriendin zei dat haar papegaai ook 3 dagen last had van de narcose (hoewel het gasnarcose was), suf was en veel sliep. Dus ik hoop dat dit ook voor Chica opgaat en dat ze zich snel beter zal voelen. Ergens ben ik bang dat het een verloren zaak is. Ik ben bang dat het grote ei binnen in haar iets beschadigd heeft. Ze werd ook niet vlot wakker uit de narcose en haar leeftijd (bijna 14) speelt ook niet bepaald in haar voordeel.
Ze zit nochtans niet bol, maar wil nog altijd niet zelfstandig eten. 's Morgens eet ze wel een heel klein beetje (wat parovita cräcker, pompoenpitjes, knaagstaaf), maar dan lijkt ze voor de rest van de dag 'in te storten'.
Ze doet niets anders dan slapen op 2 pootjes. De voorbije dagen was dat nog op hoge poten, nu zit ze er meer ontspannen bij met ook die 'bakkebaardjes' die haar een ontspannen indruk geven. Ze poetst haar veertjes ook geregeld, maar dat lijkt haar uit te putten. Ze maakt gelukkig ook nog ontlasting aan. In het begin was die slijmerig, nu wordt het vaster van structuur.
Ik had haar meegenomen naar het werk zodat ze daar in de couveuse kon zitten, maar dat gaf geen beterschap. Ik heb een elektrische bijverwarming naast haar gezet omdat ze heel nerveus werd van een warmtelamp.
Op donderdag 31 oktober ben ik teruggegaan naar de dierenarts. Ze at immers nog altijd niet zelf, maar hij kon ook geen verklaring vinden. Hij heeft haar ontlasting gecontroleerd, maar alles was in orde. Hij heeft haar nog 10 ml dwangvoer met de kropnaald gegeven en vermoedelijk heeft dat bijgedragen tot haar herstel.
Daarna is ze langzaamaan weer zelf gaan eten, maar het is nog steeds met mondjesmaat. Ze maakt ook niet veel geluid en wordt tegen de avond pas actiever. Ik denk dat ze nog in haar broedcyclus zit. Dan zou ze de hele dag op haar eitjes broeden en pas 's avonds verlaat ze de eieren om te komen eten, haar vleugels uitslaan enz. Dat patroon zie ik nu ook. Ze doet de hele dag niets anders dan slapen.
Hopelijk wordt alles weer snel normaal en zijn eieren voorgoed verleden tijd!
Helaas stopte het eieren leggen niet na bovenstaand bericht, ze kwamen gelukkig wel vanzelf en er was geen windei meer bij. Ze is zelfs enkele weken in de rui gegaan en ik hoopte dat het daarna voorbij was met eieren. Maar ze gedroeg zich daarna opnieuw broeds en waar ik bang voor was, gebeurde: Chica zat sufjes boven op een stok en er zat haar duidelijk iets dwars. Wat later hoorde ik een vreemde plof en trof ik dit windei aan :(.
Ik was blij dat het vanzelf gekomen was, maar uiteraard niet blij dat er nog eitjes op komst waren.
Drie dagen (i.p.v. 2) na het windei, legde ze dit ei: misvormd en met een broze schaal.
Netjes 2 dagen later, op zaterdagavond, net voor ik ging slapen, legde ze nog een ei. Normaal van vorm, maar ook weer broos. Het schilfertje is bodembedekking.
Op zondagmorgen zag ik wat ontlasting aan haar kontje hangen. Dit heeft ze normaal gesproken nooit. Ik nam een vochtig watje en veegde het zo goed mogelijk schoon. Ik schrok een beetje toen ik het watje zag, het was lichtroze. Aanvankelijk dacht ik dat ze misschien een klein scheurtje/wondje had door te persen. Maar niets kon me voorbereiden op wat ik zag toen ik haar cloaca bekeek. Ik beken: ik kreeg even geen lucht meer!
Dit is een prolaps, een verzakking van de geslachtsorganen door het persen. Met lichte paniek belde ik 5 dierenartsen waarvan er 3 niet opnamen, het was natuurlijk zondag. De dierenarts van wacht kende niets van vogels. En toen ik er eindelijk eentje vond die wel vogels behandelde, zei ze dat dit wel kon wachten tot morgen! Het hoeft geen verdere uitleg dat deze dierenarts het voorgoed heeft verkorven bij mij!!! In de loop van zondag zag ik Chica suffer worden, niet meer eten en ze zat er de hele tijd zelf aan te prutsen.
Maandag als de bliksem dus naar de vogelkundige arts en ze moest daar blijven om geopereerd te worden. Ik was natuurlijk nog meer in paniek omdat ik bang was dat ze de operatie/narcose niet zou overleven door haar leeftijd en verzwakte toestand. De vogelarts zei immers dat ze verschrikkelijk mager was. Toch vroeg ik of ze ook een implantaat konden plaatsen zodat ze voor 6 à 12 maanden onvruchtbaar werd. Eieren leggen was namelijk levensbedreigend geworden! De vogelarts zou haar ook een vitaminen-injectie geven.
Net op dat moment kreeg ik telefoon of ik 's avonds kon invallen voor mijn collega (terwijl het eigenlijk mijn vrije dag was). Dat kon er ook nog bij...
's Middags heb ik even gebeld en kreeg ik het goede nieuws dat Chica de operatie goed doorstaan had, en dat ze al wakker en actief was, maar nog niet gegeten had. Natuurlijk liep het spreekuur op het werk uit, maar om 19u30 mocht ik toch vertrekken. Ik moest immers voor 20u bij de vogelarts zijn. Oh wat een hel om in het donker te rijden als je niet goed ziet! Ik ben me ervan bewust dat ik een groot risico genomen heb, maar Chica wilde niet eten.
Toen ik binnenkwam bij de vogelarts, herkende Chica meteen mijn stem en begon ze te roepen vanuit de andere kamer :). Ik was zo blij om haar stemmetje te horen! De vogelarts liet me de hechting zien en zei dat ze er woensdagavond al uit moest. Dat vond ik snel, maar ik moest vertrouwen op haar advies. Toen ik Chica thuis uit de transportkooi liet, begon ze meteen alles tegelijk te eten :).
Gedurende dinsdagavond zag ik echter dat ze last begon te krijgen, net alsof ze haar ontlasting niet meer kwijt kon! Er hing een beetje aan haar cloaca, maar ik zag haar ook vruchteloos persen.
Dus woensdagochtend (nog voor het werk) meteen terug naar de vogelarts. Weer met de snugglesafe onder haar transportkooi en een handdoek erover zodat ze geen kou zou vatten. Ik moest Chica vasthouden (in een handdoek gewikkeld want ze beet!) en de vogelarts maakte de hechting los. Vrijwel meteen kwam er een grote hoop ontlasting uit! De arts maakte haar cloaca nog wat schoon en werd daarbij gebeten, tja, ik kan het Chica niet kwalijk nemen, al dat gepruts aan haar lijfje.
De volgende dagen was ze wat stiller dan gewoonlijk en at ze maar met mondjesmaat. Toen ik haar op de weegschaal liet stappen, gaf die maar 104g aan, terwijl ze normaal ca. 125g weegt. Je ziet ook zonder de veertjes opzij te doen, dat haar borstbeentje uitsteekt en haar buik/borst wat ingevallen is. Dat zal nog wat tijd nodig hebben.
Ondertussen slaapt ze weer op 1 pootje i.p.v. 2, heeft ze weer praatjes, hangt ze soms ondersteboven en haar eetlust is weer goed. Wat ben ik toch trots op mijn vogeltje! Ze is sterker dan ik dacht :).
Dit filmpje maakte ik de dag voor haar operatie. Ze was er zielig en zocht steun bij mij. En ik was bang dat dit mijn laatste herinnering aan haar zou worden. Gelukkig liep het anders af :)!
Helaas alweer slecht nieuws. Chica is zich - ondanks het implantaat - broeds blijven gedragen. Maar de laatste 2 weken werd het echt heel erg. Vorige week maandag heb ik nog naar de vogelarts gebeld om te vragen of een nieuw implantaat al mocht want veel dingen leken erop te wijzen dat er eieren zouden komen. Anderzijds wilde ik haar ook niet "vergiftigen" met een overdosis aan hormonen. De vogelarts wist ook niet precies of het kwaad kon om na een half jaar al een nieuw implantaat te plaatsen.
Dus ik besloot af te wachten, in de hoop dat het vals alarm zou zijn. Haar ontlasting bleef immers mooi vast en als er een ei zit, wordt die altijd waterig. Vrijdagavond 19/9 had ze een rothumeur en ik merkte dat ze ook minder gegeten had. Zaterdag 20/9 stond ik op en zag ik dat ze met een geknikte staart zat en ze ademde zwaar met een wippende staart. Dus ik ging als de bliksem weer naar de vogelarts. Ze was ook heel stilletjes, suf en wilde niet eten.
Hij voelde meteen aan haar buikje en zei dat hij geen ei kon voelen, ook geen windei. Toevallig had ze ontlasting aangemaakt in haar transportbakje dus dat onderzocht hij eerst. Geen parasieten, wel een bacterie (coccen), maar niet in grote hoeveelheden. Daarvan zou ze niet zo ziek mogen zijn.
Voor de zekerheid besloot hij toch foto's te maken en ook daarop was geen ei te zien. Wat hij vertelde, maakte me echter bang. Want ze bleek een gezwollen lever te hebben die tegen haar luchtzakken duwde :(. De luchtzakken moeten grote zwarte vlakken zijn en bij haar waren ze nauwelijks te zien. Hij wist niet waarom haar lever zo gezwollen was, misschien door de infectie, misschien hormonaal.
Ze was flink aangekomen (139 g t.o.v. 125 g normaal gewicht), maar ook dat komt overeen met eieren leggen. En als ik deze foto's vergelijk met die van 28/10/13 zie ik ook een grote lever en kleine luchtzakken. Klik op de foto's om ze te vergroten.
Hij zag een schaduw vrij hoog zitten wat een ei zou kunnen zijn. Als het dat is, heeft het nog geen schaal en is het nog niet ingedaald.
Tot op heden heeft ze nog steeds geen ei gelegd. Ze blijft zich wel broeds gedragen, maar niet meer de hele dag. Ik moet nu 10 dagen 2x daags 4 druppels Synulox geven tegen de darmbacterie. Die lijkt alleszins aan te slaan, want ze begint weer meer te eten (de eerste dagen wilde ze alleen maar parovita cracker, pompoenpitten en zonnebloempitten eten), en ze is actiever. De zware ademhaling is zo goed als verdwenen, heel af en toe zie ik ze nog, samen met de gespreide staartveren. Maar anderzijds laat ze haar stemmetje weer horen en slaapt ze weer op 1 pootje.
Nu is het afwachten tot de antibioticakuur voorbij is en dan wordt er wellicht een nieuw implantaat geplaatst. Voor alle zekerheid ga ik daarover nog een second opinion vragen.
Edit 28 september: haar ontlasting wordt waterig en ze zit regelmatig op de bodem. Ik wacht gespannen af...
Edit 30 september: vandaag liet ze dit op de grond vallen :(.
Gelukkig kwam dit ei heel vlot en na slechts 1x persen. Ik controleerde meteen haar cloaca en zag geen prolaps, oef! Ik hoop dat dit het eerste en laatste ei van de legronde is, maar denk dat ik nog een bultje in haar buik zie en ze zit ook voortdurend te scharrelen op de bodem van de kooi. Haar ontlasting blijft ook vrij waterig. Ik kan pas ten vroegste vrijdag het implantaat laten plaatsen en ik hoop dat er ondertussen geen nieuw ei zal komen of klaar zit.
Inmiddels heb ik antwoord ontvangen van UGent, zij kennen geen bijwerkingen van het implantaat en zeggen dat het bij vogels gemiddeld 3 maanden werkt. Ze raden aan om het dus telkens zo snel te laten plaatsen. Dat vind ik persoonlijk overdreven. Ik houd haar gedrag in de gaten, nu weet ik waar ik op moet letten.
Edit 3 oktober: vandaag kan ik het implantaat laten plaatsen.
Er is geen ei meer gekomen en haar ontlasting is ook terug vaster geworden. Dus zij krijgt het vervelendste dierendagcadeau ooit :(. Jammer genoeg moet ze hiervoor weer onder narcose. Het duurt niet lang, maar het is toch altijd eng om te zien dat ze nog minutenlang buiten westen is, nadat het kapje werd afgenomen.
Ik mocht foto's nemen, zo kan iedereen volgen hoe het in zijn werk gaat.
Hier wordt ze onder narcose gebracht.
De vogelarts doet alcohol op de plaats waar het implantaat moet komen. Niet alleen om te ontsmetten, maar ook om de huid beter te zien
De dikke naald met het implantaat gaat erin.
Dat moet pijnlijk zijn :(.
Zo heeft ze nog enkele minuten gelegen voor ze weer bij haar positieven kwam. Daarna was ze nog enkele minuten duizelig en toen had ze weer praatjes :).
Het implantaat begint pas na 2 weken te werken. Voorlopig zit ze nog altijd op de bodem te broeden op niets en ze verdedigt haar "nest" heel heftig. Ik ben benieuwd of ze ook deze keer moodswings zal krijgen.
Als ze haar veertjes poetst, schreeuwt ze soms van de pijn als ze de plaats aanraakt waar het implantaat naar binnen is gegaan. Ik vind het heel erg, maar het is voor haar bestwil.
Niet te geloven, maar 1 maand na het plaatsen van het implantaat, begon Chica zich alweer broeds te gedragen. En vandaag legde ze weer een ei! Broze schaal, maar geen prolaps. Maar ik ben boos dat het implantaat nauwelijks 2 maanden heeft gewerkt!
Ik ben iemand die heel veel voor diertjes over heeft, maar 6x per jaar 120€ besteden aan iets wat niet werkt, is teveel gevraagd. Er bestaan geen andere middelen die zo goed werken als het implantaat. Haar hormonen zijn duidelijk sterker dan de bestaande medicijnen. En dat op een leeftijd van bijna 15 jaar...
Ik kan niet anders dan de natuur haar gang laten gaan.
Update 11 januari 2015
Zucht... weer twee eieren :(. Kunsteitjes leggen helpt niet, andere omgeving niet, ik weet het niet meer.
Update 15 februari 2015
Het begon met een windei dat ze 's nachts om 4u (!) liet vallen! De 2 volgende eitjes hadden wel een schaal en die legde ze ook 's nachts. De volgende dag kwam ze 's avonds op haar schotel om ontlasting te droppen, dat doet ze altijd daar als ze broedt. En ze bleef persen en krijgt een prolaps :(.
Steven, de dierenarts, probeerde de prolaps nog terug te duwen in de hoop dat hij daar zou blijven, maar het verzakte meteen weer. Ze moest dus weer onder narcose om een hechting te laten plaatsen. Zonder valkparkietje vertrok ik naar huis en hoopte dat het ook deze keer weer goed zou komen. 2 uur later kreeg ik het verlossende telefoontje dat ik haar al mocht gaan halen. Alles was goed gegaan en ze werd vrij vlot weer wakker. Er zat ook geen ei meer vast in de buik, maar hij dacht wel weer een grote lever te voelen. In haar ontlasting zaten ook geen parasieten, bacteriën of andere enge dingen.
Hij had het gaatje waar de ontlasting door moest, groot genoeg gelaten. Maar Chica kennende gaat het natuurlijk nooit vlot.
Ze bleef prutsen aan haar cloaca waardoor er nog meer zwelling ontstond en er geen ontlasting meer kwam. Om 17u30 stond ik opnieuw bij Steven. Hij controleerde haar cloaca (en werd daarbij tot bloedens toe gebeten, iets wat ze normaal nooit doet) en er zat wel degelijk een gaatje, maar het was kleiner geworden door de zwelling. Hij wilde de hechting liever niet al verwijderen uit angst dat alles weer zou verzakken. Ik kreeg Metacam kat mee en mocht haar 0,25 à 0,5 ml van geven om te ontzwellen. Ik had echter al een voorgevoel dat het niet zou helpen en dat de hechting er toch zou uit moeten.
Arme Chica heeft de hele nacht geprobeerd om haar ontlasting kwijt te raken maar het lukte niet. Ze wilde niet meer eten, zat suf op 2 pootjes enz. Dus hup, zaterdagmorgen weer naar de dierenarts. Ik hanteerde haar zelf want mij bijt ze niet of toch niet zo hard. Ze was het ondertussen wel meer dan beu, dat kon je goed zien.
De hechting werd verwijderd en er kwam dadelijk een flinke prop ontlasting uit. Wat moet dat een opluchting geweest zijn voor haar! Nu was de zwelling een voordeel, want zo kon ze niet meteen alles er weer uit persen. Ik mocht dus ook geen Metacam meer geven, tenzij ik zag dat ze pijn had.
Toen ik thuis kwam, heeft ze uitgebreid haar veertjes gepoetst en veel geslapen. Deze keer had ze niet zoveel last van de narcose. De eitjes heb ik maar weggenomen omdat ze er toch niet meer naar omkeek. Ze begon gelukkig weer zelf te eten, dus dwangvoeren was niet nodig.
Voorlopig lijkt alles dus weer goed te gaan, maar een structurele oplossing is er helaas niet. Dit is afwachten tot het de volgende keer fout loopt. Maar als haar hormonen sterker zijn dan een implantaat, tja, dan stopt het.
Veel valkparkieten halen niet eens de leeftijd van 15 jaar en zij haalt het al eierleggend. Eigenlijk best wel een taai vogeltje.
En ze weet van geen ophouden :(. Vrijdag 20/3 legde ze haar eerste ei.Zondag zou het 2de moeten komen, maar er kwam niets. Ze was echter onrustig en haar ontlasting was waterig, dus ik had toch een vermoeden dat er nog eentje onderweg was. En ja hoor, maandagavond om 17u30 ging ze bovenop haar kooi zitten persen. Eerst kwam er wat ontlasting en een beetje eigeel. Het ei was dus al stuk gegaan in haar! Wat later liet ze dit windei vallen.
Gelukkig geen prolaps en daarna werd het rustig. Ik legde een kunstei bij het echte ei en ze broedde netjes op deze 2 eitjes.
Gisteren merkte ik echter dat haar ontlasting weer waterig werd. Het zal toch niet waar zijn??? Maar jawel, toen ik vanmorgen keek, lagen er plots 3 eitjes in de kooi! Dit ei heeft ze dus gelegd met een tussenpauze van 5 à 6 dagen! Ik weet niet of dit ei tot deze legronde behoort of al tot een volgende. Ik heb dus ook geen idee of er nog gaan volgen. Haar ontlasting is weer vast en ze heeft geen prolaps. Maar ze wordt heel onregelmatig. Hopelijk is dat een teken dat haar eierstok het eindelijk zal opgeven om eitjes te produceren! In 2011 ging het ook zo en toen heeft ze gedurende 2 jaar niet meer gelegd.
Update 12 april 2015
Na mijn vorig bericht legde ze nog een ei, 4 in totaal dus! Geen prolaps, ik was gerust. Tot ze op haar schotel kwam om haar ontlasting te droppen. Ze bleef persen en persen en jawel, een prolaps. Om moedeloos van te worden!
Haar ontlasting werd weer vast, dus weer naar Steven die er weer een beursnaad in hechtte. En plots werd haar ontlasting weer waterig en slijmerig. Als er een ei zou komen, zou ze kunnen openscheuren!
Toevallig was Steven de avond ervoor naar een vergadering van bijzondere dieren geweest en had Chica's case besproken met collega's. Er bleek een permanente hechting mogelijk te zijn, maar die wordt niet veel uitgevoerd. Ook voor hem zou het de eerste keer zijn. De operatie valt te vergelijken met het vastzetten van een maag aan de buikwand van een hond die een maagkanteling heeft gehad. Zijn collega's beaamden dat het implantaat dat eieren leggen voorkomt, behoorlijk kon schommelen in werkzame tijd.
Dus Chica 's morgens weer naar de dierenarts gebracht, 's middags mocht ik haar terug halen. Zij en ik waren blij, ze begon meteen te eten enz. En daarna begon ze weer te pulken aan haar cloaca. Ik was bang dat ze de hechtingen zou verwijderen. Een kapje opzetten behoorde niet tot de mogelijkheden want de hechtingen zijn permanent, het kapje zou dat dus ook zijn en dat kan niet.
Ik keek even onder haar poep en schrok: weer een lichte verzakking! Meteen belde ik Steven en hij was uiteraard niet blij met dit nieuws. En zo gebeurde het dus dat Chica opnieuw onder narcose moest, de 2de keer die dag, en extra hechtingen moest krijgen.
Omdat het al avond was, heeft Steven haar persoonlijk thuis gebracht. Ik kan namelijk niet meer in het donker rijden. De laatste ingreep kostte me ook niets.
Ze begon weer meteen te eten en drinken. Toch bleef ze persen en had ze nog een hele lichte verzakking. Ik moest haar Metacam geven tegen de zwelling en hopelijk zou het dan vanzelf weggaan. En 3 dagen later was alles weer in orde met haar poep.
Ze is zo een taai vogeltje! Het verbaast me dat ze hier telkens weer doorheen komt. Ze is wel 25 g afgevallen, ik geef haar nu eivoer en probiotica om aan te sterken. Haar ontlasting is nog steeds een slijmerige brij. Ik heb het groenvoer afgebouwd en de stress zou nu ook weg moeten zijn. Ik ben dus bang dat ze de één of andere parasiet of bacterie in haar darmen heeft omdat haar weerstand een flinke knauw heeft gekregen. Ik ben nu ontlasting aan het verzamelen en morgen laat ik deze onderzoeken. Haar cloaca blijft hierdoor ook vies.
Maar al bij al doet ze het niet slecht, ze eet, drinkt, laat haar stemmetje weer horen... Ze broedt nog altijd op eitjes en ik laat haar maar. Zo verbruikt ze ook niet teveel energie.
Update 26 april 2015
Chica werd haar eitjes beu en ik nam ze weg, ik stopte ook met eivoer. Vorige keer schreef ik dat ze permanente hechtingen heeft gekregen om een prolaps te voorkomen. Het was dus de bedoeling dat die er levenslang zouden inzitten. Jullie kunnen het misschien al raden. Donderdag ochtend zie ik ontlasting met bloed erin en bloed aan haar poep! Ik kon het zelf niet goed zien, maar had al een vermoeden dat ze de hechtingen had los getrokken. Ik kon dadelijk bij Steven terecht en hij bevestigde mijn vermoeden. We zijn dus terug bij af. Ze kan opnieuw een prolaps krijgen. Nieuwe hechtingen zijn geen optie, ze zou ze weer losmaken en de darmwand nog meer beschadigen. Een kraagje aandoen kan ook niet, die zou ze dan ook levenslang moeten dragen.
Nu heb ik écht àlles geprobeerd, maar niets werkt bij mijn bijzonder vogeltje. Dit wordt dus weer afwachten tot het een volgende keer fout loopt. Ik denk dat ik in de herfst toch weer een implantaat zal laten plaatsen, qua kostenplaatje ben ik nu niet goedkoper uitgekomen.
Haar ontlasting was nog steeds slijmerig en niet vast genoeg. Ze dronk ook veel. Valkparkieten drinken niet veel, maar nu nam ze bv. 8 slokken ipv 3. Ik heb thans een heel uitgebreid ontlastingonderzoek laten doen, maar alles was oké. Geen bacteriën, parasieten o.i.d. Op zich goed nieuws, maar hoe los ik dit dan op? Als ik haar metacam geef, wordt de ontlasting vrij normaal, maar dit kan ik natuurlijk niet blijven geven. Op 29 april ben ik gestart met antibiotica, 2x 0,04 ml Baytril per dag, 7 dagen lang. Maar ze heeft er veel last van, ze is heel stil en eet slechter. Dit gaat na enkele dagen voorbij en haar ontlasting wordt vaster. Ze dronk ook minder en kwam weer iets bij in gewicht. Haar laagste gewicht was 97 g :(.
2 dagen na het stoppen met Baytril, kwam de waterige ontlasting alweer terug :(. De kuur was dus te kort. Er zat niets anders op dan een nieuwe kuur te starten. Deze keer kreeg ze Bactrim, 2x 0,07 ml per dag. De eerste 3 dagen probeerde ik het met 1x per dag, maar dat gaf slechts lichte beterschap. Dus ging ik nog 7 dagen door met 2x per dag Bactrim. Haar ontlasting werd weer normaal, maar in het weekend verdween haar eetlust.
Daarom ben ik gestopt met de antibiotica, maar ging ik wel nog een week door met prebiotica.
Haar gewicht is 103 g op 24 mei 2015.
Op 31 mei weegt ze al opnieuw 110 g.
En het gaat alweer mis met Chica, nauwelijks 2 maanden na haar vorige darminfectie, heeft ze het opnieuw te pakken. Ze had al een tijdje geen zin meer in haar pompoenpitjes of trosgierst. Donderdag had ze echter beduidend minder gegeten en had ze niet eens zin in veldsla of een koekje. Ze was wel héél hard aan het roepen en schreeuwen en ze was zo nerveus, waardoor ik dacht dat ze weer veel last had van hormonen.
Vrijdag had ze helemaal niets gegeten, maar was ze wel nog vrij actief. Ze vloog nog, maar zat af en toe ook wel op 2 pootjes te slapen. Ik begon al te dwangvoeren.
Zaterdag had ze ook slijmerige ontlasting en bleef ze stil in een hoekje van de kooi zitten, dus maar meteen naar de vogelarts. Hij nam een staal van haar ontlasting en het werd onmiddellijk duidelijk dat het wemelde van de bacteriën.
Ik vroeg om haar met de kropnaald te voeren in de hoop dat het haar energie zou geven. Maar de vogelarts was erg ruw en snel en het gutste terug in haar bekje.
Thuis moest ik 7 dagen Synulox geven, 2x 5 druppels per dag en 3x per dag dwangvoeren. Maar ze braakte alles weer uit, slingerde met haar hoofdje zodat alles vol hing. Ik werd er moedeloos van, maar woensdag leek het toch eindelijk beter te gaan. Ze at ondertussen wel veel grit en maagkiezel, maar dat is normaal als ze zich niet goed voelt in haar maagje.
Update 12 augustus 2015
Woensdag ging het beter, ze was actief, haar ontlasting was weer normaal, maar ze begon ook weer te masturberen! Ik probeer dat nog steeds te voorkomen, ik weet niet of dat verstandig is. Tegen de avond vond ik dat ze veel nieste, maar ik zocht er niks achter.
Donderdag nieste ze nog meer en vaker. Toen zag ik ook dat haar rechter neusdop wat gezwollen was en het neusgat rood, maar alles was droog.
Vrijdag zag ik echter wel nattigheid uit de neus komen, dus ik belde naar Steven. Na overleg met hem toch gestopt met de antibiotica. Want als het een luchtweginfectie zou zijn, had de antibiotica daar ook tegen geholpen. We hopen dat het een irritatie is van bv. braaksel. Ze krijgt al vitaminen en pre- en probiotica om haar weerstand op te krikken.
Zaterdag haar volledige kooi grondig schoongemaakt om alle bacteriën weg te krijgen. Ze sliep toen op 1 pootje.
Zondag was het niezen niet erger geworden, haar neus weer droog, maar ze sliep op 2 pootjes. Allemaal erg vaag.
Enkele dagen later was alles voorbij en ik weet nog steeds niet wat het geweest is.
Zoals ik zag aankomen, legde Chica op dinsdag 13/10 een windei. Het was ook stuk gegaan in haar, dus ik moest haar eetlust e.d. in de gaten houden want met dit kunnen bacteriën vrijkomen in de darmen.
Gelukkig is op dat gebied alles normaal gebleven en ze heeft ook geen prolaps gekregen. Donderdag zou het 2de ei moeten komen, maar er volgde niets. Haar gedrag en ontlasting vertelden andere dingen en vrijdag was het dan zo ver. Een mooi eitje met een stevige schaal. Ze was wel onrustig omdat ze niet wist of ze al moest broeden of niet. Valkparkieten broeden pas vanaf het 2de ei. Ik legde er een kunsteitje bij om haar te kalmeren. Zondag kwam het volgende ei en hierbij ontbrak de schaal op de punt. Gelukkig zat het vliesje er nog wel.
Dus ook voor dit ei legde ik een kunstei in de plaats. Ik hoopte dat het bij 3 eieren zou blijven en dat was ook zo. Voor alle zekerheid heb ik dinsdag en woensdag nog afgewacht, maar er kwam gelukkig niets.
Op donderdag 22 oktober had ik een afspraak gemaakt bij Steven om opnieuw een implantaat te plaatsen. Mijn verbazing was groot toen de prijs niet bleek te kloppen. Ik vraag altijd uitdrukkelijk naar het implantaat van 9,4 mg omdat dit het langste werkt en dit ook altijd bij vogels gebruikt wordt. Bij de vorige dierenarts (een gespecialiseerd vogelarts nota bene!) heb ik altijd 80€ voor het implantaat en 40€ voor de consultatie en narcose betaald. Wat blijkt? Dit is de prijs voor het implantaat van 4,7 mg!!! Dit heeft Chica dus de vorige keren gekregen, geen wonder dat het slechts 2 maanden gewerkt heeft! Ik ben héél boos en teleurgesteld in die vogelarts !
Voor dit implantaat alleen al heb ik 123€ betaald! Consultatie en narcose niet meegerekend. Dus nu hoop ik met heel mijn hart dat dit implantaat 4 en liefst nog 6 maanden zal werken, dan heb ik de hele winterperiode kunnen overbruggen.
We hebben overlegd om het deze keer te plaatsen nadat alle eieren van 1 cyclus gelegd zijn. In de hoop dat de hormonen nu op hun laagste peil zijn, waardoor het implantaat minder hard en dus langer kan werken.
Ik heb geassisteerd en alles is correct verlopen. Steven heeft het prima gedaan, want Chica heeft deze keer geen last van de narcose gehad en ook geen spatje pijn van het implantaat. Dat was de vorige 2 keren wel anders, ze krijste tot 2 dagen na het plaatsen als ze haar veertjes poetste.
Chica mocht deze keer ook zachtjes wakker worden in mijn handen ipv in het transportkooitje. Ze voelde zich hier duidelijk veiliger en daarna is ze ook helemaal niet boos geweest op mij. Integendeel, ze kwam de hele tijd knuffelen.
Tot nu toe (1 december 2015) blijft het rustig. Heel af en toe masturbeert en scharrelt ze nog wel op de bodem van de kooi, maar dat zal een gewoonte geworden zijn.
Niet alleen de seizoenen schuiven op. Chica's eileg-gedrag lijkt mee op te schuiven...
Sinds woensdagavond ging het allesbehalve goed. Ze zat met geknikte staart, wilde niet meer eten, ademde zwaar, ontlasting druppelde uit haar cloaca... :(.
Dus ook maar dadelijk naar de dierenarts met haar. Normaal gesproken had haar 3de ei al op dinsdag moeten komen, maar zoals je op de RX kunt zien, zat het donderdag pas klaar en was het ook weer misvormd met een zwakke schaal. Ik rekende af, van plan om naar huis te gaan zodat ze daar rustig het ei kon leggen en later het implantaat te laten plaatsen.
En plots lag het ei al in de transportkooi! Gelukkig geen prolaps! Dan maar meteen onder narcose en het implantaat geplaatst. Ze kwam goed bij, we hebben nog even geknuffeld tot de duizeligheid over was en dan naar huis. Hier heeft ze onmiddellijk wat gegeten en haar veertjes gepoetst. Ze sliep ook op 1 pootje en maakte tevreden knarsgeluidjes.
De volgende morgen (vrijdag dus) zat ze echter opnieuw bol, met licht geknikte staart en zwaar te ademen. Vreemd genoeg ging dit gedrag na enkele uren over. Ze slaapt wel veel, maar dat deed ze sowieso wel al. Eten en drinken ging goed, ze kwam knuffelen en riep zelfs om snoep en groenten! 's Avonds begon ze heel even op de bodem te scharrelen maar daar stopte ze wel vlug mee.
Zaterdagochtend hetzelfde: stil en bol en op 2 pootjes zitten. Maar na een half uur was het over. Voor het overige hetzelfde als vrijdag: goed eten en drinken, 's avonds een beetje scharrelen.
Gelukkig begon zondag beter: klimmen, aan de zijkant van de kooi komen hangen en kijken hoe ik haar ontbijt klaarmaak. Meteen in haar vers voer duiken en op 1 pootje slapen :).
Het zou kunnen dat er nog een ei gaat komen want het implantaat heeft 2 weken nodig om te werken. Vorig jaar heeft ze het echter ook bij 3 eitjes gehouden. Dus laten we hopen dat hiermee weer alles ten einde is voor een jaar!
Het is wel duidelijk dat ze oud wordt, ze is verschrikkelijk mager, haar borstbeentje steekt uit, dus ik ga nu proberen om haar opnieuw wat te laten bijkomen d.m.v. meer zonnebloempitjes. Haar oude normale gewicht schommelde rond de 120 à 125 g. Nu is dat nog maar 115 g.
Het viel me op dat ze plots niet meer zo vroeg om haar doek vroeg en soms wakker bleef tot 16u en af en toe zelfs tot 19u. Ik vond het leuk dat ik haar meer zag en opnieuw van haar kon genieten. Ik dacht dat het met de langere dagen en meer zonlicht te maken had.
Het masturberen dat ze zo frequent deed, bleef uit en daar was ik blij om.
Maar dan begon ze van de ene op de andere dag aan haar teentje te prutsen en voer op te geven! Ooit heeft ze een kropontsteking gehad, maar toen slingerde ze met haar hoofdje en dat slijm stonk verschrikkelijk. Nu ruik ik niets.
Een badje nemen in haar eetbakje? Ook voor het eerst hoor... En plots lust ze weer alles: koekje, pompoenpit en zelfs trosgierst, wat ze al meer dan een jaar weigert.
Geen idee of het pootje de oorzaak of het gevolg is. Waarmee ik bedoel: heeft ze pijn aan haar teentje en sabbelt ze er daarom aan? Of ziet het er zo uit omdat ze er zo veelvuldig aan prutst?
Zo ziet de hele kooi er inmiddels uit.
Uiteraard ben ik naar de vogelarts geweest zodra ik kon.
Op de foto is niets afwijkend te zien. Natuurlijk wel haar gebroken teentje maar dat had ze al toen ik haar adopteerde. Daar is ook wat artrose te zien (wat ik al vermoedde) en ik heb een pijnstiller laten injecteren om dit uit te sluiten. Die hielp niets.
Ze twijfelen aan de kliermaag, of die opgezet is of niet. Afhankelijk van wat de resultaten van het ontlasting onderzoek zijn, wordt er nog een foto gemaakt als ze op haar zij ligt. Er was ook sprake van contrastvloeistof in te spuiten, maar daar wil ik nog mee wachten.
De vogelarts nam liever geen bloed omdat ze zwak oogde. Ik vond het ook vreemd dat ze zich niet verzette toen hij haar pakte. Meestal laat ze zich luidkeels horen, maar nu niets. Hier gedraagt ze zich thans normaal. Zodra ik uit beeld verdwijn, krijst ze opdat ik zou terugkomen.
Ondertussen heb ik ook de ontlasting laten controleren, maar megabacterie heeft ze niet, ook geen andere verdachte dingen.
Ze produceert nog altijd veel en normale ontlasting dus ze braakt niet alles uit. Ze bleef stabiel op gewicht, tot enkele dagen geleden. Toen is ze beginnen af te vallen, van 104 g naar nu 99 g. Ze haalt al jaren niet meer haar 'oud' gewicht van 120 g.
Omdat het teentje wat gezwollen is, geef ik nu 2x per dag antibiotica. En dan hou ik haar even bezig zodat ze het niet meteen terug uitspuugt. Ik betwijfel of het zal helpen, maar wil iets doen.
Update: de antibiotica heeft niets geholpen, daarna ben ik emeprid gestart en dat hielp ook niets. Het opgeven werd erger en erger en leek wel een obsessie/verslaving en ging van 's morgens tot 's avonds door, ze sliep zelfs niet meer en was verschrikkelijk rusteloos! Ze verloor 1 g per dag tot ze nog 94g woog.
En dan heb ik moeten ingrijpen en heb ik haar laten inslapen op 9 mei 2019 :(.
