November 2007

Zondag 4 november

De afgelopen dagen gebeurde er weinig. Chica bleef trouw op haar eitjes en kwam af en toe op de schotel. We mogen haar nu ook buiten de kooi knuffeltjes geven dus ze begint ons steeds meer te vertrouwen. Wat haar voer betreft: blijkbaar voelt ze zelf aan dat ze zoveel energie niet nodig heeft nu ze binnen woont en het is dus niet erg dat ze niet veel zonnebloempitten eet, ze zou er alleen maar dikker van worden.
Maar vandaag is er toch weer een doorbraak geweest. Chica begint ineens vrolijk rond te huppelen en te fladderen op haar schotel. Dan maakt ze weer eens een vlucht door het huis en dat was lang geleden! Het landen gaat nog steeds niet zoals het zou moeten maar ze kent de omgeving dan ook niet erg goed. En wat is dan de doorbraak zal je zeggen? Wel, ik duwde mijn hand zachtjes tegen haar borst en wat onzeker stapte ze erop. Maar in plaats van terug op te stijgen - zoals ze gewoonlijk doet - blijft ze netjes zitten totdat ik haar weer naar de schotel breng. Haar kuif stond recht omhoog dus heel op haar gemak was ze niet maar het is toch weer een flinke stap in de goede richting van zelfvertrouwen winnen.
Binnenkort ben ik terug werkloos en dan kan ik meer tijd aan haar besteden, ik kijk er nu al naar uit en hoop dat het vruchten zal afwerpen.

Woensdag 7 november

Chica vertoont nu al minder interesse in haar eitjes. Overdag gunt ze hen nauwelijks een blik waard en vindt ze het fijner om buiten de kooi te zijn of gewoon op een stok te zitten. Ze is net geen 3 weken aan het broeden dus dat verloopt beter dan vorige keer.
Ze begint ook weer meer te roepen, te fladderen en aandacht te zoeken bij ons. En ik mag veel meer dan vroeger: kusjes geven op haar wangetjes bijvoorbeeld. En zij begint met mijn haren te spelen, ze verzorgt ze net zoals ze met haar veertjes doet: echt schattig! Ik vind haar zo een lieve meid!

Vrijdag 9 november

Vandaag is het 3 weken geleden dat ze het eerste eitje van het 2de nest heeft gelegd en haar aandacht ervoor wordt steeds minder.
Ook vandaag vliegt ze lang los en stapt ze weer op mijn hand, halverwege vliegt ze wel zelf terug maar ze vertrouwt ons duidelijk meer en meer.
En het hamsterspeelgoedje krijgt eindelijk ook wat aandacht: ze bijt er enkele keren in en daarbij blijft het. Ach, het is een begin.
Wat me wel verontrust is dat ze nu al af en toe terug geluiden begint te maken alsof ze bereid is om te paren en we hebben de eitjes nog niet eens weggenomen! Ze geeft ook weer kopjes aan haar speelgoed, hihi.

Zondag 11 november

Chica bekijkt haar eieren nu ook 's nachts niet meer maar ze maakt de laatste dagen weer meer dat piepende geluid, het geluid dat vooraf gaat aan een nest. Ze schuurt ook weer met haar poepje tegen de tralies en dat is jammer. Ik heb alle 'trucs' toegepast om dit gedrag niet te stimuleren maar het helpt blijkbaar niet. Ik kan alleen maar afwachten.
Vandaag hebben we ook de kooi weer proper gemaakt want dat was - doordat de eieren op de bodem liggen - alweer 3 weken geleden. Gelukkig heeft ze haar behoefte telkens buiten de kooi gedaan dus zo vuil was ze niet. Vandaag hebben we niet alleen de bak proper gemaakt maar ook het traliegedeelte en dat was hoog tijd! En ook haar papegaaienschotel heeft een beurt gehad.
Chica maakte er dankbaar gebruik van door enkele lange vluchten door de woonkamer te maken.
En wij maakten van de gelegenheid gebruik om de eitjes weg te nemen en nieuw speelgoed te hangen: een soort klimboompje, ik ben benieuwd op hoeveel interesse dit kan rekenen.

Dinsdag 13 november

Waw, wat er vandaag gebeurde had ik echt niet verwacht! Toch zeker niet zo vlug! Chica bleef maar luid roepen en bewegingen maken alsof ze naar ons toe wilde vliegen maar niet durfde. Dus heeft mijn vriend het haar gemakkelijk gemaakt en haar bij ons op de sofa gezet, op de hoofsteun. En wat was ze in haar nopjes! Ze zat op haar dooie gemakje zich te wassen en een beetje te slapen. Dan kwam ze naar mij gewaggeld, dan naar mijn vriend, onze haren verzorgen enz. Op een bepaald moment tik ik op mijn schouder en zeg: "kom Chica", en ze komt ook nog! Heel eventjes maar wat een wonder! Ik sta er werkelijk van versteld hoe vlug zij zo tam geworden is!

Donderdag 15 november

Eindelijk heb ik speelgoed gevonden waar Chica interesse voor toont: dat klimboompje dus. Eerst beet ze er alleen maar in maar gisteren gooide ze ermee, klom ze op de stokjes, hing ze eventjes ondersteboven... Jammer dat het net avond was en dat het te donker was om te filmen. Hopelijk wil ze die stunten ook nog eens overdag herhalen.
Waar ik nog steeds niet gerust in ben, is dat ze hoe langer hoe vaker dat paringsgeluid maakt. Ze zit ook regelmatig op de bodem van de kooi dus ik vrees dat er binnenkort toch weer eitjes zitten aan te komen. Misschien moet haar biologische klok zich nog wat aanpassen. Per slot van rekening is het niet niks: 7 jaar alleen zitten en dan plotseling zoveel aandacht krijgen.

Vrijdag 16 november

Ik had moeten wedden! Ik zei nog tegen mijn vriend dat ik vrijdag een eitje verwachtte en ja hoor, jammer genoeg heb ik gelijk gekregen.
Maar... ze zit wel in een andere hoek op de bodem. Eerst zat ze onder haar eetbakje en nu onder haar speelgoed.
Het is exact 4 weken geleden dat ze aan haar vorig nestje begonnen is. Toch komt ze nog altijd vrolijk op haar schotel aandacht vragen.

Zondag 18 november

Zoals verwacht ligt er 's avonds een 2de eitje. Toch valt het mij op dat ze weer minder interesse vertoont dan bij haar vorig nestje. Ze is nog steeds beschermend hoor, dat wel maar vandaag maakte ze dat paringsgeluid zelfs terwijl ze toch al 1 ei had, vreemd. Zelf pikt ze veel aan de kalksteen, maar het extra eivoer dat ik aanbied, laat ze eerder links liggen. Ach, ze zal zelf weten wat het beste voor haar is.

Dinsdag 20 november

Vandaag mocht ik getuige zijn van iets heel bijzonders: de 'geboorte' van een eitje! Om ongeveer 15u hoorde ik zachte piepgeluidjes en dacht eerst dat Fluffy aan het dromen was. Maar toen ik voorbij Chica's kooi kwam, merkte ik dat de geluidjes van haar kwamen. Ze zat met haar staart omhoog en net op het moment dat ik kijk, floepte ei nr. 3 eruit. Ze bleef even uitgeput met haar kopje tegen de bak liggen en rolde toen het eitje met haar bekje voorzichtig onder haar in. Wat zou ze een goed moedertje zijn!

Donderdag 22 november

Helaas heb ik vandaag niet live mogen meemaken hoe het 4de ei ter wereld kwam. Ik zag het net onder haar staartje liggen toen ik keek. Voorzichtig rolde ze het met haar bekje onder haar lichaampje in en legde het zorgvuldig bij de andere eieren.
Ze eet nog steeds behoorlijk, komt op haar schotel en fladdert heel af en toe in haar kooi. Echt rondvliegen heeft ze niet meer gedaan maar dat zal binnen enkele weken wel terug komen.

Zaterdag 24 november

Gelukkig blijft het ook deze keer bij 4 eitjes, vandaag is er geen meer bijgekomen. En wat zei ik donderdag ook alweer van vliegen? Om 21u. komt ze nog uit de kooi en op de schotel en plots stijgt ze op. Zomaar uit het niets. Meestal zien we het aankomen en huppelt en fladdert ze wat voordat ze echt haar vleugels uitslaat maar nu heeft ze ons verrast. Het bleef wel bij enkele seconden vliegen, ze wilde wel naar mij toe vliegen (ik zat aan de PC) maar ze bedacht zich en vloog terug naar de kooi. Waarschijnlijk omdat ze hier niet echt een plaatsje heeft om te landen. Ik ben er hard over aan het nadenken om ook aan de PC een speelstandaard te zetten. Per slot van rekening breng ik hier veel tijd door.

Woensdag 28 november

Ik heb een nieuwe gsm en dat betekent ook een nieuwe tune. En die bevalt Chica helemaal niet ! Toen er iemand belde, schrok ze erg hard en vloog zelfs weg. Mijn vriend ging zoeken waar ze geland was (want ik was nog aan de telefoon) en ik zag nog net dat ze met haar bekje aan het keukengerei hing! Ze stapte op zijn hand en hij zette haar op zijn schouder. Omdat het gesprek afgelopen was, probeerde ik haar te stimuleren om op mijn schouder te stappen en dat lukte ook nog! Zo is ze blijven zitten terwijl we terug naar haar schotel wandelden en dan klom ze er zelf terug op.
Is dat niet flink?

Vrijdag 30 november

Vandaag hoeft Chica niet te schrikken om haar vleugels uit te slaan. Ze zit al de hele tijd op de schotel te roepen naar mij. Ik zit echter aan de salontafel en heb het druk om een broodje naar binnen te werken. Uiteindelijk verliest ze haar geduld en komt naar me toe gevlogen, maar omdat ze nergens een geschikte landingsplaats vindt, vliegt ze maar terug naar haar kooi. Als beloning krijgt ze een stukje cracker, dat heeft ze wel verdiend.
En die geef ik met een hand tussen ons in, zo hoop ik haar ooit zo ver te krijgen dat ze vrijwillig op mijn hand stapt.