Het verhaal van Abi en Yeni.

Mijn konijntjes (Abi, een gecastreerde ram van 6 jaar en Yeni, een gesteriliseerde voedster van 3,5 jaar) leven los in huis, maar in mei gaan ze altijd in de ren in de tuin. Hier verblijven ze zomers omdat het dan vaak te warm is in huis en ik ook met vakantie ga. Ze vinden de ren niet leuk, al is hij ruim en kunnen ze er rondrennen, omdat ze gewend zijn los te lopen in huis. Ieder jaar hebben ze wat tijd nodig om te wennen aan het buiten zitten. Dit uit zich vaak in slecht eten en minder actief zijn.
Ook dit jaar aten ze slecht in het begin, ik heb ze toen regelmatig los laten lopen in de grote tuin ter afleiding zodat ze niet alleen maar in de ren zaten. Ze zijn tenslotte veel vrijheid gewend. Helaas bleken ze dit keer ook nog last van haken op de kiezen te hebben. Beiden zijn hiervoor behandeld. Heb ze een dag apart gehouden in huis omdat ze meestal elkaar niet dulden na een dierenarts bezoek. Was wel jammer dat ik het gewenningsproces in de tuin moest onderbreken. Ze konden elkaar wel zien en besnuffelen door het hekje heen. Na een dag heb ik ze weer bij elkaar gelaten in huis.

Yeni viel echter Abi direct aan tot mijn grote verbazing. Abi, de ram, is normaal gesproken altijd de dominante. Hij was nu echter geschrokken van haar gedrag en vluchtte weg. Zij ging erachter aan en ze gingen vechten. Toch probeerde hij steeds te vluchten en vocht alleen ter verdediging. Heb ze toen maar weer gescheiden van elkaar. Ze konden niet samen in de ren dus heb ze weer in huis gehaald en gescheiden gehouden. Heb ze beiden dagelijks van plaats gewisseld in huis en ze regelmatig geprobeerd weer samen te zetten. Vorig jaar waren er ook wat dominantieproblemen toen Abi bij de dierenarts geweest was, maar uiteindelijk kwam het weer goed dus ik dacht dat dit nu ook weer het geval zou zijn. Dit was helaas na een paar dagen nog niet het geval, Yeni bleef aanvallen en Abi was erg bang. Dit was vreemd om te zien. Hij is anders altijd zo’n stoer konijn en zij was altijd onderdanig. Zij was echt de baas nu. Hij was zo gestrest dat hij na 5 dagen nog niet zelf at. Ik bleef dwangvoeren. Ik zou echter een paar dagen later met vakantie gaan en de konijnen zouden de ren in moeten in de tuin waar mijn ouders voor ze zouden zorgen. Ik kon ze echter in deze situatie niet samen zetten. Ook hadden mijn ouders geen ervaring met dwangvoeren en Abi at nog niet zelf.

Heb mijn vakantie toen een paar dagen uitgesteld omdat ik zo niet weg wilde gaan. Ik heb uren geprobeerd de konijnen weer samen te laten zijn. Heb ze samen gezet, erbij gezeten veel gepraat tegen ze. Heb ze ook een nachtje in een vreemde omgeving laten slapen. Bleef zelf in de buurt. Dat ging goed en Yeni viel Abi uiteindelijk niet meer aan, maar bij bleef bang voor haar. Ze konden wel weer samen in de ren en ik ben met vakantie gegaan. Mijn ouders hebben Abi nog een dag moeten dwangvoeren en toen ging hij gelukkig weer zelf eten. Tijdens mijn afwezigheid ging het beter, ze aten weer goed en gingen uiteindelijk ook weer naast elkaar zitten. Toch bleef zij de baas. Als hij zat te eten en zij kwam eraan, ging hij weg. Ze hoefde maar op een bepaalde manier te kijken naar hem en hij ging snel weg. Mijn ouders hebben ze niet los laten lopen in de tuin. Ik had gehoopt/verwacht dat de verhoudingen zich weer zouden herstellen en hij weer dominant zou worden, maar dat gebeurde niet.

Toen ik terugkwam van vakantie, kreeg ik geen blijk van herkenning van ze. Deden ze anders wel. Ze moesten aan mij wennen leek het wel. Ze waren wel gewend aan de ren inmiddels. Ik vond het echter zo sneu dat ze er al weken niet uit waren geweest dus heb ze weer een paar uur los laten lopen in de grote tuin. Dat vonden ze heerlijk. Dit ging 2 dagen goed, ze bekeken elkaar niet echt en deden hun eigen ding in de tuin, maar als ze weer in de ren zaten, zochten ze elkaar weer op. De derde dag echter ging het opeens mis, ze liepen los in de tuin en rende Yeni opeens achter de ram aan. Hij vluchtte en ze liet hem gaan. Even later viel ze hem onverwachts van achteren aan. Hij schrok enorm en ging terug vechten. Ik heb ze uit elkaar gehaald en weer gescheiden gehouden. Dit was eind juni jl.
Heb ze daarna dagelijks geprobeerd samen te brengen op heel veel neutrale plaatsen, maar ze bleven vechten. Snuffelden een paar seconden aan elkaars neus en dan beginnen ze te vlinderen en gaan vechten. Ik begreep er niets van, het leek wel of het door mij kwam, zodra ik in beeld ben, worden ze vervelend. Of zou het zo zijn dat ze opeens weer uit een gewende situatie (alleen maar in de ren zitten) opeens weer vrijheid hebben….? Helaas was ik weer terug bij af. Naast de bestaande ren heb ik toen een stuk aangebouwd en daar Abi in gedaan. Dit is ook een grote ren en hij kan Yeni zien en besnuffelen door het gaas heen. Ik verwisselde ze regelmatig van ren. Liet ze ook dagelijks gescheiden loslopen ter afleiding. Een konijn in de tuin en één op het grote dakterras dit wissel ik ook dagelijks om.

Inmiddels was het juli en duurde deze situatie al 5 weken…! Ik gaf ze ook al 3 weken dagelijks Rescue druppels. Ik heb regelmatig koppelpogingen ondernomen helaas zonder succes. Het grote probleem is dat ze beiden nauwelijks hooi eten. Heb al zoveel soorten geprobeerd en het op diverse manieren aangeboden, ze eten echter maar een paar sprietjes, meer niet. Hierdoor krijgen ze haakjes op de kiezen en deze komen steeds sneller terug vrees ik. Ongeveer iedere 3 maanden worden ze hieraan behandeld en daarna is er onrust en vechten ze. Meestal gaat dit binnen een paar dagen over, maar dit keer dus niet.

Ik heb Corina toen benaderd in augustus, zij heeft mij vorig jaar ook eens goed geholpen met veel tips. Wij hebben dit keer heel veel mailcontact gehad en zij heeft mij ontzettend veel tips gegeven. Allereerst gaf zij aan voorlopig geen koppelpogingen te ondernemen en de konijnen naast elkaar in de rennen te laten zitten en de rust te laten wederkeren en ze eten te geven zo dicht mogelijk tegen het gaas. Ook moest ik 4x per dag Rescue druppels geven i.p.v. 2x anders had het weinig resultaat. Ik moest ze niet meer los laten lopen in de tuin, ze moeten een stabiel leven gaan leiden.
Ze gaf ook aan dat als ik weer ga koppelen, dit het beste rond het middaguur kan plaatsvinden omdat dit het tijdstip is dat konijnen willen rusten en de kans dat ze naast elkaar gaan liggen (na de eerste perikelen) is dan groter.

Corina heeft mij ook geadviseerd de richtlijnen van voeding nog eens door te lezen op http://www.knagers.net/konijnenvoeding.htm en kruiden te gaan geven, zie http://www.knagers.net/genezende%20voeding.htm
Ze adviseerde ook Timothy hooi te geven, dit is bovendien ook nog gezonder omdat de verhouding fosfor-calcium beter is. Ik heb het allemaal geprobeerd, maar ze gingen er helaas niet meer hooi door eten. Ze gaf ook aan dat speelgoed afleiding kan bieden. http://www.zooplus.nl/shop/knaagdieren_kleinedieren/hooi_strooisel/hooi/137418 en
http://www.bunnybin-winkeltje.nl/?page=catalog&view=product&product_id=758

Volgens Corina ligt de oorzaak van het probleemgedrag ligt bij de veelvuldige verhuizingen. Konijnen houden van een stabiel leven. In het wild vertoeven konijnen ook meestal binnen de 50 meter van hun hol om vlug aan roofdieren te kunnen ontsnappen. Bovendien zijn heel veel binnenkonijnen bang als ze plots worden buiten gezet. Veel konijnen zijn bang omdat het ruisen van de wind de komst van roofdieren kan verhullen. Ze hebben ook geen beschermend dak meer boven hun hoofd. Kortom: daar ligt ten eerste al de oorzaak van hun stilvallende darmen: stress. Hier komt bij dat konijnen op ieder nieuw territorium de rangorde moeten bepalen. Dus dat betekent: in de ren, maar ook als ze loslopen in de tuin. Dit geeft weer extra stress.
Door de dierenartsbezoeken komt er ook stress bij kijken en misschien voelt Yeni ook aan dat Abi zwakker/ouder is. Abi vertoont nu angstagressie en die angst moet omgezet worden in leuke herinneringen.
Ondanks de vele tips, bleven de konijnen vechten als ik ze weer bij elkaar zette. De periode van rust had niet geholpen. Ondertussen bleek dat Abi behoorlijk was afgevallen en meer was gaan drinken. Ik dacht dat dit van de stress kwam. De dierenarts heeft Panacur-kuur voorgeschreven, hij vermoedde dat het E. cuniculi (EC) was (dit zijn de eerste symptomen). Yeni kreeg het ook preventief.

Na een paar weken bemerkte ik een gedragsverandering. Abi was niet bang meer voor Yeni en ze waren ook niet meer agressief naar elkaar toe door het gaas heen. Op dat moment ben ik weer gaan proberen ze te koppelen. Tot mijn grote blijdschap vochten ze niet meer. Ze bekeken elkaar nog niet echt, maar dat had tijd nodig. Heb ze iedere dag wat langer bij elkaar gezet en na een paar dagen konden ze weer samen in één ren. Ben wel heel vaak gaan kijken of het goed ging, was toch spannend. Ik had er eerlijk gezegd niet meer op gehoopt. Uiteindelijk heb ik 7 weken Panacur gegeven (4 weken is minimaal nodig). Volgens Corina heeft de EC wel een invloed gehad op de verstoorde rangorde dat lijkt mij ook zeer aannemelijk. Abi werd bang omdat zijn hersenen rare prikkels kregen en Yeni 'verstootte' hem omdat hij een gevaar was voor de groep. Helaas is het bij EC inderdaad zo dat de parasiet nooit helemaal verdwijnt. Daarom raadt men ook aan om konijnen die ooit EC gehad hebben, voor en na de inentingen Panacur te geven. Een vaccinatie is een enorme aanslag op de weerstand en een preventieve dosis Panacur zorgt ervoor dat de parasiet niet wakker wordt.

Corina heeft ook meegeven dat het verstandig is hun weerstand proberen te verhogen. Dit kan door Echinacea te geven. Om de weerstand tegen ziekten op peil te houden kan af en toe een kuur gegeven worden gedurende 5 dagen. Dan 8 druppels Echinacea in het drinkwater, elke dag vernieuwen. Het konijn hoeft het water niet allemaal op te drinken, zelfs een paar slokken is al genoeg. Of 5 druppels op een stukje brood, appel etc., 3x daags. (uit: http://www.konijnenbelangen.nl/)
Ik heb ook nog een adres van Corina gekregen m.b.t. alternatieve geneeswijzen: http://www.huisdierendokter.nl/ en van enkele homeopaten: http://www.la-vieille-etable.nl/, http://www.animalhealthgarden.nl/, http://www.veterinairehomeopathie.nl/,
http://www.naturalanimalconsulting.nl/

En een tip tegen een gasaanval: http://www.knagers.net/natuurmiddelen.htm (appelazijn).
Corina heeft ook aangegeven dat ik kan overschakelen op voer met een nóg hoger vezelgehalte om de darmen te stimuleren omdat het slechte hooi-eters zijn (Ik geef nu Science Selective). Het heet Agrobs en bevat 31% vezels, zie
http://www.dekonijnenwinkel.nl/konijnen%20voer.html
Of Trovet, dit bevat 21% vezels. https://www.medpets.nl/dierenarts/bestellen/Trovet+Rabbit/1127/1/1/

De voorraad tips van Corina lijkt onuitputtelijk :). Ik ben zo blij dat mede hierdoor het uiteindelijk geholpen heeft de moeilijke situatie van mijn konijnen op te lossen. In de toekomst zal ik ze ook zeker ter hand nemen. Corina, nogmaals hartelijk bedankt voor al jouw hulp…!

Karin

Naar boven