Het verhaal van Ely en Quinty

Deze zomer had ik beslist om nog een rex widder in huis te nemen. Deze keer was het een Nijntje die geboren was met een half achterpootje. Doordat hij blijkbaar een hechte band had met zijn zus zijn ze dus met 2 verhuisd.

De eerste dagen liet ik ze nog samen zodat ze konden wennen aan hun nieuwe thuis. Daarna was het de bedoeling dat ze elk in een apart hok verbleven tot Ely gecastreerd was en dan terug te koppelen.

Al vlug bleek dat Ely enorm gehecht was aan zijn zus. Hij weigerde te eten en te drinken zonder zijn zus. Hij zat een ganse dag in een hoekje en beweegde niet, had in niets interesse...

Toen heb ik de beide hokken naast elkaar gezet met het idee dat ze elkaar beter gingen zien maar dat hielp ook niet. Hij wilde enkel eten als Quinty letterlijk naast hem zat in het zelfde hok om te eten. De moment dat ik Quinty bij hem plaatste zag je hem helemaal opfleuren. maar ik kon het risico niet nemen om ze samen te laten tot Ely gecastreerd was.

Toen kwam ik op het idee om een hok te maken met een scheidingswand in gaas. Op die manier konden ze samen eten onder toezicht, tegen elkaar aanliggen met een gaas tussen hen. Ik vroeg Corina om raad omdat ik dacht dat dit hok problemen ging geven bij de herkoppeling (territorium) Corina gaf me daar idd gelijk in. Ze gaf me ook de raad om op te letten met een tussengaas, blijkbaar kunnen ze zich op die manier ook voortplanten. Ik liet dit idee dan maar varen en probeerde nog andere dingen uit maar niets hielp.

Toen besloot ik om het er toch op de wagen. Het kon niet langer verder op de manier dat het nu was.
Vanaf dan aten ze altijd samen hun korrels en hooi onder toezicht om ongelukjes te vermijden en dan werden ze gescheiden door het tussengaas. Het probleem eten was opgelost. Ely bleef wel altijd heel dicht bij het tussengaas om bij zijn zus te zijn.

Toen de moment gekomen was dat ze definitief samen mochten was ik wat bang. Ik had ook geen neutraal terrein. Als bij wonder begonnen ze elkaar te wassen en ik heb ze niet meer kunnen scheiden.

Dit was mijn eerste koppeling dus ik was nog wat onzeker omdat ik niet zag wie eigenlijk de 'baas' was van de twee. Ik vroeg uitleg aan Corina hoe ik dit best aan pakte om geen twijfel te zaaien bij de nijntjes.
Ze vertelde me dat dit niet altijd zo is, dat ze elkaars gelijken zijn en dat dit best bijzonder is.

Ik geniet met volle teugen van de speciale broer en zus band want ze zijn echt onafscheidelijk! Zelfs een stuk groente delen ze terwijl ze er elk ene liggen hebben.