Het verhaal van Harvey.

Na een lange tijd zoeken vond ik begin vorig jaar eindelijk een blauwe rex otter. Hij had direct mijn hart gestolen doordat zijn oortjes niet allebei naar beneden hingen, ik vond dat zo schattig aan hem.

Na de eerste dag had ik al vlug door dat er iets niet juist was. Hij was wel nieuwsgierig maar bleef het liefst in zijn hok. In het begin dacht ik nog dat het was omdat hij aan zijn nieuwe hok en aan mij moest wennen maar hij maakte in zijn hok zelf niet echt problemen, at goed, maakte binkies in zijn hok,...

Na een paar weken liet ik hem voor de eerste keer loslopen. Het was precies de vlucht naar egypte, kon hem amper volgen. Dit bleef zo meer dan een week of 5 duren. Ik merkte meer en meer dat hij bang was. Hij dufde nergens op staan, durfde niet springen, mocht niet geaaid worden (nergens), wilde niet gepakt worden, zocht geen contact, at enkel op vaste tijdstippen, een speeltje in zijn hok was een ramp maar het ergste was de dierenarts.
Nadat de dierenarts weg was zat hij uren in een hoekje en ik kon daar niets aan veranderen.

Na vele maanden geduld en vele pogingen mocht ik hem oppakken wel op zijn manier maar het mocht toch. Bij het rondlopen werd hij rustiger maar ik mocht nog altijd geen contact zoeken.

In september vorig jaar heb ik mij nog een rexje aangeschaft en dat was het tegenovergestelde van Harvey. Deze was een beetje te stoer en te wild. Ik zag wel onmiddellijk dat Harvey hem enorm in de gaten hield en stilletjes aan deed hij een poping om zijn voorpootjes op een doos van 10 cm hoog te zetten.

Toen heb ik contact opgenomen met Corina. Ze gaf me de tip om eventueel zijn grote angst weg te werken met bachbloesems. Ook gaf ze me de raad hoe ik een nieuw speeltje moest aanbrengen. Eerst hem een paar keer laten ruiken en het speeltje in de ruimte leggen waar hij losloopt en dan pas - als hij het gewoon was - in zijn hok leggen. Om te aaien gaf ze me de tip om met 1 vinger te beginnen enkele keren per dag. Van dat aaien moest hij niets weten enkel als hij aan het eten was. Normaal laat ik mijn konijnen gerust bij het eten maar Harvey was blijkbaar een uitzondering.

Ik zag dat Harvey het meest haalde uit de zotte kuren dat Bailey uithaalde dus heb ik dan maar besloten om nog even te wachten met bachbloesems omdat hij plots veel veranderde in zijn gedrag.

Van de ene dag op de andere begon hij alles na te doen wat Bailey deed: op een hoge doos springen, naar mij toelopen om een aaitje te krijgen, mij achterna lopen,...

Met de dierenarts ging het ook beter. De moment dat de dierenarts er is blijft hij even bang maar hij herpakt zich onmiddellijk nadat hij weg is.

Het ging elke dag beter met Harvey en hij straalt enorm. Hij maakt binkies uit zijn hok, rollen op de doos, mag zelfs al aan zijn buik aaien, zoekt contact bij het loslopen,...

Bij alles wat hij nu doet kijkt hij wel nog altijd even naar Bailey of hij het wel gezien heeft wat hij gedaan heeft.

Dankzij Corina, Bailey en mijn vele geduld heb ik nu 2 gelukkige, speelse rex widdertjes!