Het verhaal van Julleke, de Franse Hangoor.

Julleke is een FH van 8 kg. en 1 jaar oud die binnen mag wonen tussen de honden en de kat. Hij heeft een traumatische castratie achter de rug (zonder pijnstilling!) en is sindsdien vrij schuw tegen zijn baasje.

Regina belt me regelmatig voor tips en gisteren kreeg ik een blij telefoontje waarin ze zei dat hij heel wat vooruitgang geboekt heeft.

Voorheen vertoonde hij zowel blij gedrag (binkies) als onzeker gedrag, hij vluchtte namelijk als Regina nog maar de kamer inkwam. We zijn er achter gekomen dat hij twijfelde als ze binnenkwam, hij wist namelijk niet of hij een snoepje zou krijgen of opgepakt worden. Zijn bench staat beneden in de berging maar het woongedeelte is boven dus moesten ze hem telkens de trap opdragen en dat vond hij verschrikkelijk. Ik stelde voor om hem aan te leren in een transportbox of doos te gaan maar Regina heeft hem leren traplopen! Eerst stap voor stap d.m.v. rozijntjes maar nu doet hij het ook zonder. Natuurlijk krijgt hij wel nog rozijntjes als beloning. Zij heeft hem 1x in de gesloten bench moeten zetten omdat de kamer gepoetst moest worden. Sindsdien is hun band er sterk op vooruit gegaan, Julleke komt nu spontaan naar haar toe zonder enige vorm van angst.

Een ander probleem is het feit dat hij geen hooi wil eten en soms zijn blindedarmkeutels laat liggen. Voor dit laatste raad ik aan om de voeding af te wegen, niet teveel fruit te geven en ook zuiniger te zijn met rozijntjes. Om hem hooi te laten eten was moeilijker, hij was met geen enkele smaak te verleiden. Dus suggereerde ik om het hooi interessanter te maken door het in een metalen bal te steken of in een wc-rol, hij is immers dol op karton. Het hielp een beetje, af en toe knabbelde hij aan een sprietje maar nog lang niet genoeg.

Omdat Regina nog andere konijnen heeft, stelde ik voor om hem eens te laten kijken hoe een ander konijn eet. Zien eten doet vaak eten. Die konijnen wonen echter buiten en het was te ingewikkeld om Julleke naar buiten te brengen of een buitenkonijn naar binnen te laten komen. Regina heeft het anders opgelost. Ze heeft een bak hooi genomen, Lowieke (één van de buitenkonijntjes) eruit laten eten en dan de bak aan Julleke gegeven. En ja hoor, die truc werkt. Hij ruikt de aanwezigheid van Lowieke en druk snuffelend zit hij aan hooi te knabbelen.

Ze heeft zelf overigens een manier gevonden om overtollige vacht te verwijderen tijdens de rui want hij houdt niet van plukken. Regina heeft de klus kunnen klaren met een schoenpoetsborstel (een schone wel te verstaan). Dat kan hij wel verdragen en dit neemt ook veel haren weg.

Ik ben ook heel blij met de vorderingen die Julleke maakt, langzaam maar zeker bloeit hij helemaal open.

Corina.