Het verhaal van Lotje en Lolly.

5 september was het, toen mijn vriend en beste vriendin voor men neus stonden met een kartonnen doos met gaatjes in. Al vijf jaar trachtte ik hem te overhalen om een diertje in huis te nemen. Daar was ze dan, een zwart dwergje. Lotje werd ze gedoopt, naar de boeken van Lieve Baeten over de kleine heksenprinses Lotje. Ik zweerde bij hoog en laag dat ik al het mogelijke zou doen om haar de allerbeste thuis te bezorgen. De volgende dag gingen we op zoek naar een vriendinnetje. Wij hebben Lolly niet gekozen, zij koos ons. Daar stond ze aan het raam te likken op haar achterste pootjes. Wild enthousiast was ze! De koppeling verliep, gelukkig maar, heel vlot. Een nachtje mee in de huiskamer slapen en de dag nadien waren ze reeds vriendjes.

Ik was goed voorzien: had het eten dat ze in de winkel aanraadden, lekker veel snoepjes, hooi, groentjes (peterselie en witlof), een knaagsteen en een boek over konijntjes. Ik was immers een leek! De vreugde was van korte duur… Overal vond ik platgetrapte keutels, uitgesmeerd in hun kooi. Dit kon niet normaal zijn! Ik zocht het internet af, maar steeds las ik verschillende oorzaken. Volgens de winkel deed ik niets verkeerd.

Gelukkig kwam ik terecht op de website van Corina. Ik kwam niet terecht op één oorzaak, maar verschillende! Een heleboel dingen deed ik fout, eigenlijk moest ik geheel opnieuw starten. Tenslotte waren ze beide piepjong (ongeveer drie maanden) en moesten ze zowat aan alles wennen. Na heel wat mails over en weer, slaagden we (Corina en ik) erin om Lotje en Lolly terug beter te krijgen. Geen knaagsteen meer, geen suikerige troep, stoppen met de groentjes, geen onbeperkt voer (wat trouwens veel te eiwitrijk was voor hen) en wonderlijke hooithee. Eerst alleen hooithee en hooi, dan wat droogvoer en dan heel langzaam het opbouwen van de groenten. Ondertussen zijn ze geweldig in vorm! Ze eten heel wat hooi (voordien raakten ze het natuurlijk door al het droogvoer niet aan), krijgen 2 keer 27 gram droogvoer, een flinke schotel groentjes (een beetje peterselie, witlof, andijvie, loof, wortels en komkommer), kruiden en twee droge koekjes.

Hier stopt men verhaal spijtig genoeg niet. De hulp die ik zocht beperkte zich immers niet tot al mijn voedingsfouten. Met Lotje had ik een heel bang konijntje in huis gehaald. Van zowat alles wat ze bang: van mijn voeten schoot ze weg, mijn hand kon ik niet uitsteken naar haar laat staan haar aanraken of opnemen, een koekje nam ze niet aan. Kortom ze kwam alleen tevoorschijn als geen van ons in de buurt kwam. Lolly was het omgekeerde, een echt knuffelkonijn! We hadden er alle hoop in dat Lotje het voorbeeld van Lolly zou volgen en ze wel snel zou bijdraaien. Zo zit het spijtig genoeg niet in elkaar. Lotje draaide niet bij, maar was desondanks een gelukkig konijn. Dit leidden we af aan de talrijke binkies die we overdag zagen. Lolly zagen we ze zelden doen en was dit het geval, deed ze dit steeds buiten in de tuin. Met de herfst verdween dit natuurlijk helemaal, aangezien ze niet meer buiten kon.

Om Lotje beter te begrijpen, bestelde ik het boek van Corina over konijnengedrag. Wat een hulp! Nu verstond ik haar: ik was in haar ogen immers een mogelijke jager voor wie ze op haar hoede moest zijn. Maanden heb ik getracht haar vertrouwen te winnen. Na twee maanden durfde ze dichterbij te komen en een koekje aan te nemen, na drie maanden durfde ze haar pootjes op mijn benen te zetten om het aan te nemen en at ze het ter plaatse op en nu kan ik haar zelfs even strelen op haar kopje en lijkt ze er zelfs van te genieten! Lijkt een kleine stap, maar voor een konijntje dat niet uit haar schuilplaats kwam met ons in de buurt is dit een stap van jewelste!

Wat de binkies van Lolly betreft: die hebben we na maanden op de vreemdste plek gezien! Met oudjaar kregen we bezoek. Om de konijnen niet onder stress te zetten zocht ik een oplossing. Ik voelde me er echt niet goed bij, want ik vreesde om Lotjes angst terug aan te wakkeren. Corina stond elke stap van de weg naast me (bij wijze van spreke dan :)). Enkele weken op voorhand laten wennen aan de vervoersbox waar ik lekkers inlegde, en dan een week op voorhand ze elke dag een uur meenemen naar boven. Op aanraden van Corina, maakte ik het boven extra leuk. Ze raadde me aan om lakens op de grond te leggen en het met veel speelgoed prettig te maken voor hen. Wat bleek!? Ze vonden het boven zo fijn met oudjaar dat we zowel van Lotje als van Lolly de ene binkie na de andere zagen! Door hen druppels van Rescue Remedy te geven, waren ze ook heel wat kalmer toen het vuurwerk startte.

En ik… was geweldig blij met al de tips die leken te werken! Ik heb heel wat fouten gemaakt, maar gelukkig werden ze rechtgezet door Corina. Ze blaken beide van gezondheid, maken binkies van geluk en komen beide vrolijk op me af! Corina, ik heb het je al gezegd en ik blijf het je zeggen: je bent een engel, onze bewaarengel! Je hebt zonder twijfel je roeping gevonden en ik kan niet wachten tot er een tweede boek aankomt; het zal weer een konijnenbijbel van onschatbare waarde zijn! BEDANKT!!!

Lotje, Lolly en Stéphanie