Het verhaal van Simba en Belle (geschreven door Corina met toestemming van de eigenaars).

Dit verhaal begon in oktober 2012.
Op mijn werk bij D.A.P. De Mol doe ik ook konijnengedragsconsulten.

Daar kwam Els K. met het bekende verhaal. Men dacht vrouwtjes te hebben en plots hadden die vrouwtjes baby's. M.a.w.: 2 van de 4 vrouwtjes waren mannetjes. De baby's werden groot en het nestje bleek 3 voedsters en 4 rammen te bevatten.

Els K. heeft hen allemaal - inclusief mama en papa natuurlijk - netjes laten castreren/ steriliseren om zodoende een groep te kunnen vormen.

Helaas: de rammen onderling vechten en mama verstoot sommige dochters. Gelukkig heeft ze een grote tuin en is het geen probleem om koppeltjes te vormen die elk een eigen stukje weide hebben.

Maar... er bleef 1 rammetje over en met de winter in aantocht was dit zeker geen ideaal scenario. Ik stelde 3 opties voor:

• naar binnen halen zodat hij tenminste menselijke aandacht kreeg maar dat was natuurlijk het minst ideale scenario.
• nog een vrouwtje bij halen uit een asiel en koppelen
• hem afstaan aan een asiel of iemand die een konijntje zocht

De laatste 2 scenario's spraken haar ook het meest aan maar voorlopig kon ze niets doen want Belle had een hechting van de castratie losgetrokken en daardoor een klein abcesje gekregen. Dat moest dus eerst goed verzorgd worden en genezen. (Hij heeft de naam Belle gekregen omdat ze oorspronkelijk dachten dat hij een vrouwtje was).

Bijna een maand later krijg ik bericht van mijn vriendin, Els P. Zij had vroeger een groep van 4 konijnen, maar vorig jaar zijn er 2 overleden aan ouderdom. Er bleef nog 1 koppeltje mannetje-vrouwtje over.

En nu was Flappie, het mannetje, overleden aan kanker. Simba zat dus alleen en gezien zij buiten woont, was ook dit verre van ideaal. (Simba is trouwens het prachtig japanner konijntje op pagina 54, bij hoofdstuk 5 in mijn boek “101 vragen over konijnen”).

Ik wist echter niet of Els P. al klaar was voor een ander konijn, een dag na het overlijden van Flappie. Toch stelde ik haar Belle voor, omdat ik hem met eigen ogen gezien had en hem ontzettend mooi en lief vond.

Omdat ze niet wilde dat Simba zou wegkwijnen, zou ze de poging wagen. Simba is ook geadopteerd, we weten niet hoe oud ze is maar Els P. heeft haar al 4 jaar. Vroeger was Simba moeilijk te koppelen dus ze pakte het erg voorzichtig aan. Ook omdat Belle nog maar 6 maanden oud was en het leeftijdsverschil misschien te groot zou zijn.

Maar het was meteen dikke mik tussen Belle en Simba! Gewoonweg een droom-scenario! Verliepen alle koppelingen maar zo soepel. Eerst zaten ze elkaar afwachtend te bekijken. Dan werd er wat gesnuffeld en wat later aten ze al samen. Zonder jagen, rijden, gevechten of wat dan ook. En dat terwijl ze op het terrein van Simba zaten! Niet eens op neutraal terrein.

Ze worden closer met de dag en slapen vaak tegen elkaar. Hopelijk mag dit verhaal een inspiratiebron voor anderen zijn.

En mijn complimenten aan Els P. en Els K.! Beiden hebben ze het welzijn van hun konijntjes boven hun eigen gevoelens gezet. Els K. omdat ze zo snel en onverwacht afscheid moest nemen van Belle. En Els P. omdat ze zo snel na het overlijden van Flappie al een ander konijn adopteerde.