Het verhaal van Sprint.

In 1996 kwam ik in het dierenasiel van Genk waar 9 kleine hondjes rondliepen. En heb toen besloten om er eentje uit te kiezen, dan heb ik maar een wilde gok gedaan (omdat ik ze alle 9 wel wou meenemen :)) en heb het enigste mannetje eruitgekozen. Toen we hem mee naar huis brachten zijn we met hem naar naar de dierendokter gegaan en bleek dat hij geen 6-8 weken jong was maar slechts 4 weken!
Tijd ging voorbij en Sprint groeide tot een zeer snelle actieve hond, met een tikkeltje dominantie. Hij is zeer actief en een rasechte waakhond. Enkele weken geleden ging ik met Sprint een toerke wandelen toen uit het niets een Duitse scheper verscheen achter een struik en recht op sprint zijn hals vloog. Als ik korter bij de honden probeerde komen beet de andere hond alleen maar harder in Sprint zijn nek.
Uiteindelijk kwam de onverantwoorde hondeneigenaar zijn scheper halen, met enkele rake klapen op zijn hond zijn neus met de riem en een beet van zijn eigen hond in zijn hand kreeg hij zijn scheper los. Ik keek toen direct of Sprint iets had, maar op zo een moment kon ik echter niets doen..
Eens terug thuis, had Sprint geen enkele open wonde en was hij vrij okee op het eerste zicht. De dag erna zijn we met hem naar de dierenarts gegaan en bleek dat hij wat spierinfectie had in zijn hals. We hebben ook een bloedtest laten doen (die later volledig o.k. uit de bus kwam :))

Maar enkele dagen later begon het psychologisch bergaf te gaan met Sprint. Toen heb ik besloten Corina te contacteren en hulp te vragen. Ik had toen de situatie uitgelegd en zij bevestigde direct dat dit een vorm van trauma was en een zeer stressvolle situatie was voor de hond.

Sprint's gedrag was ondertussen veranderd, 21 uur per dag was hij klaarwakker, kon niet meer alleen gelaten worden zonder non stop blaffen, durfde de trap niet meer af...

En toen heeft Corina uitgelegd over hoe de hond te hertrainen: Eerst en vooral contact met andere honden.
Ik ben toen verschillende keren met Sprint en een ander baasje met een labrador gaan wandelen, wat niet echt makkelijk was want die twee vlogen in elkaars vaarwater, maar Corina had de tip gegeven om met de honden naar elkaar toe te wandelen en van het moment dat ze gromden direct terug wegwandelen.
Dit heeft toch een goede week geduurd maar uiteindelijk is het contact met andere honden terug in orde gekomen!
Zijn vertrouwen was ook veranderd naar mensen toe en hij kroop de hele tijd weg, toen heb ik van Corina een uitleg gekregen over honden en hun denken, zo konden wij een idee krijgen wat hij juist denkt en wat zijn gedrag werkelijk vertoont, wat uiteindelijk handig te pas gekomen is toen hij paniekaanvallen kreeg of blafbuien. (Edit Corina: met lekkers terug wennen aan vreemde mensen)
Ook had Corina aangeraden eventueel een licht medicament (Clomicalm) te vragen aan de dierendokter voor zijn verstoorde slaappatroon,
wat uiteindelijk wel doorweegt.

Maar ondertussen valt alles terug in de plooi, Sprintje is terug kalmer en gaat regelmatig goeiendag zeggen tegen andere honden
zonder dat er gegrom aan te pas komt.

Het is spijtig dat dit voorgevallen is door een hondeigenaar die zijn verantwoordelijkheid niet neemt.
Maar ik ben heel blij dat Sprintje weer gelukkig is :-)

Bedankt Corina voor de informatie en hulp.
Veel succes nog met de dieren en je prachtige website.

Joshua.