Het verhaal van Sven en Henna.

Vorig jaar mei besloten we een vriendinnetje te zoeken voor onze ram Sven. Sven hadden we al anderhalf jaar, maar na een winter bij ons in de woonkamer te hebben gestaan besloten we om hem toch permanent buiten te houden. Ons huis is op dit moment te klein voor een knagend vriendje! We vonden het niet leuk voor hem dat hij dan in de winter alleen buiten moest zitten, dus kochten we een vriendinnetje voor hem, Henna, ook een Nederlands dwerghangoortje. Henna was 6 weken toen we haar kregen dus ze konden nog niet gekoppeld worden. Bovendien moest Sven nog gecastreerd worden. Henna woonde toen tijdelijk binnen en Sven buiten. Nog even een klein knagertje in huis kon wel. In de tussentijd werd het lekker weer en mocht Henna ook soms in de tuin. Sven zat dan in zijn ren en zo konden ze elkaar al eens door het gaas zien. Ze leken elkaar leuk te vinden! Ze snuffelden veel aan elkaar en Sven volgde Henna overal waar ze ging.

In augustus vorig jaar hebben we de eerste koppelpoging gedaan. Ik had me, voor mijn gevoel, ingelezen. Er waren echter veel tegenstrijdige tips op internet: meteen bij elkaar zetten en niet meer uit elkaar of juist in kleine stapjes wennen. In ieder geval wilden we ze op neutraal terrein een uurtje bij elkaar zetten en kijken hoe dat ging. We hadden een stukje naast Svens ren afgezet (achteraf gezien niet neutraal genoeg, Henna was hier al eens geweest dus het rook zelfs naar allebei...). Het eerste kwartier leek het erg goed te gaan. Ze reden wel, maar na tien minuutjes gingen ze uitgeput languit naast elkaar liggen. Toen ging het echter opeens mis: Henna bood haar kopje aan Sven aan om gewassen te worden en Sven beantwoordde dit door op haar hoofdje te rijden....Henna werd woest. Ze viel Sven aan en ze moesten direct uit elkaar gehaald worden. Gelukkig hadden we een ovenhandschoen bij de hand om er zo tussen te komen. We hebben ze direct gescheiden maar hadden geen idee hoe we nu verder moesten. In ieder geval nieuw terrein zoeken, maar moesten we zo snel mogelijk weer bij elkaar zetten of juist even wachten? Via een forum op internet kregen we wederom tegenstrijdige antwoorden; juist zo snel mogelijk bij elkaar zetten en helemaal niet meer uit elkaar halen of even wachten waren beiden adviezen die we kregen. We kozen voor het eerste. Dezelfde avond zetten we ze in de schuur weer bij elkaar. Sven was als de dood voor Henna, maar er kwam gelukkig geen gevecht. Na een uurtje vonden we het wel weer genoeg. De volgende dag weer samen in de schuur en wederom ging het aardig. In de tussentijd hebben we het hok ontsmet en na een paar uur in de schuur ze daar samen ingezet. Dit ging ook weer prima, dus hebben we ze samen gelaten. De hele dag ging het goed, maar toen we de volgende dag wakker werden bleek dat ze hadden gevochten...Sven had een hap in zijn oor en beiden hadden ze krassen. We wisten weer totaal niet wat we moesten doen. Uit elkaar halen vonden we een moeilijk besluit, omdat we dachten dat het hele proces dan misschien opnieuw zou beginnen. Wederom vroegen we hulp op internet en kregen vooral het antwoord dat we ze beter bij elkaar konden laten om het te laten slagen. We zijn naar de dierenarts geweest voor de wondjes en hebben ze vervolgens bij elkaar gelaten. Het is toen 3 weken heel wisselend gegaan. Eerst ging het weer een weekje goed, waarin ze elkaar af en toe wasten en met de ruggen tegen elkaar aanzaten en soms ontdekten we krasjes van ruziën. We hadden besloten om ze, als ze voor de derde keer ruzie zouden krijgen, uit elkaar te halen. Helaas gebeurde dat na 3 weken...Wederom hebben we het gevecht niet gezien, maar allebei hadden ze grote krassen toen we op een ochtend bij ze kwamen…..Henna ging dus weer naar binnen en Sven zat weer alleen buiten.

We wisten op dat moment echt niet meer wat we moesten doen. We dachten er serieus aan Henna te ruilen voor een ander voedstertje, zo slecht leek het te gaan. Aan de andere kant hadden we ons in die vier maanden dat ze bij ons was toch wel aan haar gehecht...via internet kwamen we uiteindelijk bij de website van Corina. We besloten aan haar te vragen of zij dacht dat het nog goed kon komen. Haar reactie was in eerste instantie niet positief, maar wel eerlijk. Ze vertelde dat het zo kan zijn dat konijnen elkaar gewoon niet liggen en dan nooit een leuk koppeltje kunnen vormen. Aan de andere kant vond ze ons hok+ren wat klein voor twee konijnen en had ze wat tips om het rustig aan nog eens te proberen in een groter hok. Een van de tips was om Henna te laten castreren, maar dit vonden we een te heftige optie. We wilden het toch graag nog een keer proberen, dus hebben we Corina’s overige tips opgevolgd. We hebben een tweede nachthok gekocht en de ren uitgebreid. Vervolgens hebben we ze allebei een hok in de tuin gegeven, maar nu met een stuk gaas ertussen. Ze konden elkaar dus wel zien en ruiken, maar niet bij elkaar komen. De eerste ontmoeting door het gaas was eigenlijk niet positief: Sven beet door het gaas. Niet duidelijk of hij Henna probeerde te bijten of alleen het gaas wou beknabbelen. We hebben toen dubbel gaas gemaakt.  Vervolgens hebben we ze 2 weken zo laten zitten en eten gegeven bij het gaas, zodat ze hier een positieve associatie konden opbouwen. Na twee weken kwam de grote stap: ze mochten 5 minuten samen in de keuken met een schaaltje groenvoer. Dit was heel spannend, want Corina had gezegd dat als ze de eerste keer meteen agressief zouden zijn, we de koppelpoging zouden moeten stoppen omdat het dan echt niet meer zou lukken. Gelukkig ging het goed! Ze hebben in rust hun groente opgegeten en daarna hebben we ze meteen weer uit elkaar gehaald om de goede associatie te houden. Vanaf die dag hebben we ze elke dag bij elkaar gelaten (soms een dagje niet door afspraken en werk). Elke paar dagen mochten ze iets langer bij elkaar, mits het goed ging. Ze kregen altijd een bakje groenvoer om mee te beginnen en bleven dan 5 min, 10, 15, 30 en vervolgens een uurtje bij elkaar. Dit hele proces heeft ongeveer 6 weken geduurd. In dit proces heb ik heel veel aan Corina gehad. We konden haar om advies vragen als we het even niet meer wisten en ze mailde altijd uitgebreide tips en analyses terug. In deze periode zijn er momenten geweest dat ik dacht dat het helemaal goed zou komen, en momenten dat het nooit zou lukken. De eerste keer een wasbeurt was geweldig, maar het eerste jagen en plukjes haar uittrekken een weekje later was een terugslag. Corina vertelde me dat konijnen soms even jagen en boos zijn op elkaar, maar dat dit niet erg hoeft te zijn. Zolang ze maar niet vechten en je ze uit elkaar laat gaan met een positief einde. Als ze dus gingen jagen, corrigeerden we dat en haalden we ze uit elkaar na een snoepje en een aai.

Het heeft even geduurd voor ik erop vertrouwde dat het goed zou komen. Na een paar weken begon Sven af en toe op Henna te rijden. Een vervelend gezicht, maar toch misschien nodig om de rangorde te bepalen. We dachten eerst dat Henna de baas wel zou worden, maar ze liet toe dat hij op haar reed, dus misschien toch Sven de baas? Echter na een tijdje accepteerde ze het niet meer en begon zij vervolgens op hem te rijden! Zij was alleen veel heftiger en we snapten er niks meer van. Ze wasten elkaar allebei, Henna misschien iets meer dan Sven, maar af en toe was er rijgedrag, soms ook van beide kanten! Ik dacht dat er een duidelijke rangorde zou moeten zijn voordat we ze bij elkaar zouden zetten, maar Corina heeft ons ervan overtuigd ze toch een keer bij elkaar in de ren te zetten om te kijken hoe dat ging. De koppelingen in de keuken gingen namelijk over het algemeen goed. Er werd voornamelijk gewassen en ze ploften naast elkaar. We hebben ze toen twee weekenden meerdere uren bij elkaar gezet in de keuken, nu ook soms zonder toezicht en in het tweede weekend hebben we de buitenhokken en de ren heel goed schoongemaakt met bleek en water. Na een paar uur bij elkaar te zijn geweest mochten ze samen in de ren, de nachthokken waren nog dicht. We hadden ook de ren wat verbouwd qua speeltjes zodat het voor hen wat nieuwer zou zijn. Spannend, spannend, maar het ging heel goed! Ze lieten elkaar overal toe en waren eerst een uurtje aan het verkennen. Vervolgens gingen ze bij elkaar zitten en wasten elkaar weer. We besloten diezelfde dag de nachthokken ook open te doen, het ging zo goed! Ook dit ging goed, ze lieten elkaar toe in elkaars hokken en er was geen vijandigheid. ‘s Avonds hebben we ze toch weer gescheiden omdat we het nogal eng vonden om ze ‘s nachts samen te laten. De volgende ochtend bleek dit de verkeerde beslissing te zijn geweest... Henna was boos dat Svens nachthok nu niet meer naar haar rook. Ze begon heel hard te graven en te knagen aan het hout en de tralies. We hebben dat nachthok toen vervolgens weer met bleek schoongemaakt en ze er weer in gelaten. Henna was nu weer rustig! Omdat deze scheiding niet goed ging hebben we toen besloten ze maar dag en nacht samen te laten. Ook weer heel spannend, maar het ging goed. Sven had af en toe wat plukjes uitgetrokken haar, maar geen krassen en ze wasten elkaar veel. Ze zaten de hele tijd bij elkaar, aten samen en sliepen samen, zo leuk om te zien! De koppelpoging leek goed geslaagd!

Helaas na 3 weken samen was er een terugslag. Henna joeg op een ochtend extreem achter Sven aan. Ze had meerdere grote plukken haar uitgetrokken toen ik bij ze kwam om eten te geven. Ik probeerde ze te kalmeren door eten te geven en te aaien, maar dit werkte niet. Henna joeg Sven weg van het eten en er kwam geen rust. Het was zo heftig dat ik besloot ze weer elk hun eigen kant van de ren te geven en ze dus weer te scheiden door gaas. Een droevig besluit! Corina heeft ons echter weer gesteund door aan te geven dat dit kan gebeuren maar dat er weer een hecht koppeltje kan komen met andere maatregelen, zoals het regelmatig vervangen van de speeltjes en ze soms wat extra ruimte geven om rond te rennen buiten de ren. We hebben ze eerst nog een weekje apart gelaten en vervolgens weer een keer een uurtje samen in de ren gelaten met de nachthokken open. Henna had deze keer in het "hoofdhok" gezeten en vond het geen probleem dat het andere hok naar Sven rook. De dag erna hebben we ze weer samen gelaten en sindsdien niet meer uit elkaar gelaten. Dat is nu 4 weken geleden en sindsdien gaat het weer goed! In het begin waren ze niet zo aanhankelijk en nog steeds zoeken ze vaker hun eigen ruimte op. Ook jaagt Henna vaker achter Sven aan en rijdt ze soms een beetje op hem. Maar aan de andere kant wassen ze elkaar ook elke dag en zitten ze vaak tegen elkaar aan. Ik denk dat ze gewoon een wisselend koppeltje zijn dat niet met maar ook niet zonder elkaar kan leven :). Wellicht krijgen ze weer een keertje wat ruzie, maar dan halen we ze gewoon weer een weekje uit elkaar, dat werkt blijkbaar prima! Wat mij betreft zijn de beste tips om te koppelen: langzaam wennen en soms een stapje terug doen. En accepteren dat ook konijnen elkaar soms wat minder goed verdragen!
Ik ben blij dat we de koppeling hebben doorgezet en nu een gelukkig stelletje in de tuin hebben!

 

Naar boven