Het verhaal van Zorah en de baby's.

Allereerst moet ik iets bekennen: ik hou heel veel van dieren, immens veel denk ik. Daarom wil ik er alles aan doen om mijn schatten een hemel op aarde te geven. Ik heb 8 konijntjes, allemaal gevalletjes met “een verhaal”: gevonden met een bekkenbreuk, in de tuin komen aanwandelen, gedropt in een gevulde waterton, gered van een baasje dat haar de nek wilde omwringen, enz.

In mijn grote bezorgdheid heb ik Corina meermails gecontacteerd en om raad of tips gevraagd, want elke lieverd heeft zo wel z’n eigen kwaaltje (een zekere leeftijd, EC, gevoeligheid voor gas, enz.) waarover ik zo veel mogelijk wil weten. Elke keer opnieuw mocht ik op haar rekenen. Al 1000 keer ondertussen, denk ik.

Eén van die 8 snoezen van me was Diaz, een geweldige Vlaams reus dame, samen met haar zus ooit gered van een man die hen compleet verwaarloosde. De hongersdood heeft ze recht in de ogen gekeken. Gelukkig waren zij en haar zus net taai genoeg om het uit te houden tot de komst van de politie en de dierenbescherming. Na het overlijden van Dahlia (haar zus) deelde ze de ren met Aaron, een knappe reuzenvlinder.

Begin april echter, liep het ook voor haar totaal mis en moest ze worden ingeslapen. Vele tranen later vond ik een geschikte nieuwe partner voor Aaron: een blauwe reuzenmeid van 1,5 jaar oud. Als ik toch zelf een diertje in huis haal (Dat is dan telkens om een koppeltje weer te vervolledigen.), dan ga ik naar een opvang om er eentje te adopteren. Alleen zitten er niet zo vaak grote exemplaren in konijnenasielen en daarom moet ik soms mijn toevlucht zoeken tot de gehate zoekertjessites. Zo vond ik Aaron en zo vond ik ook de blauwe dame die ik Zorah noemde.

Nadat ze enkele weken hier mocht wennen, ondernam ik een koppelpoging… Netjes op neutraal terrein en in de namiddag (Allemaal keurig geleerd van …. Ja, van wie denkt u? ;)). Alles leek goed te gaan, tot er plots een mega gevecht tussen Aaron en Zorah ontstond! Ik schrok super hard! Mijn vader en ikzelf grepen elk een konijn vast en voerden ze terug naar zijn/haar eigen woonst.

Zucht. Een zekere verslagenheid. Aaron hadden we een half jaar eerder ongeveer perfect kunnen koppelen aan Diaz. Waarom lukte ’t ons dit keer niet? Er rezen wederom een aantal onzekerheden en vragen… Maar ik zou ’t Corina mailen, horen wat ze zou zeggen en dan met haar aanwijzingen een tweede koppelpoging ondernemen. Altijd opnieuw is Corina de baken van rust in mijn konijnenwereldje!

Ik kreeg echter niet de tijd om te mailen, want ik kreeg zelf een onthutsende mail … van de vorige eigenaar van Zorah. Hij vroeg hoe het met haar ging en vermeldde vervolgens luchtig dat ze misschien één van de dagen moest bevallen. Ik was compleet van de kaart… M’n benen bibberden en ik kreeg het wel heel erg warm… Neee toch! Geen nestje! … Wat een gemene man! Hij had er me niets over verteld en Zorah had nog maar pas kleintjes gehad bij hem!

Op 6 juni beviel Zorah van 5 prachtige nijntjes. Alleen, goh ja, ik wist totaal niets over de verzorging van zo’n konijnengezin! Wederom was het Corina die me onmiddellijke info doorspeelde. Ze wist me ook te vertellen dat de koppeling tussen mama Zorah en Aaron mislukt was, doordat Zorah drachtig was. Corina kwam dus ook voor de 1001e keer ter hulp.

Ondertussen stellen de kleine bengels het goed. Ze groeien als kool en zijn echt prachtig (Of zegt elke fiere konijneneigenaar dit over zijn diertjes? :)).

Hopelijk vind ik binnenkort voor hen allemaal een geweldige nieuwe thuis en als lieve supermama Zorah wat op krachten gekomen is, dan ondernemen we hier een nieuwe koppelpoging. Aaron hou jij je al maar klaar! Euh… Corina, jij ook? ;)

 

Naar boven