Het verhaal van Roske, Zwartje, Tosca en Zora.

Hoe het begon :
Midden december 2009 hoorden wij toevallig dat een verre kennis van ons hun 2 rammetjes van 7 jaar oud wilden wegdoen, omdat zij gingen verhuizen en de rammetjes konden niet mee naar hun nieuwe huurhuis. Wij zijn super diervriendelijk en boden aan om hen een thuisje te geven. Zo begon dus ons avontuur..., en ook het avontuur voor de 2 oude rammetjes, Roske en Zwartje.
Wij gingen ze ophalen en beiden zaten apart in een klein hokje. Dus onmiddellijk 2 dubbeldek hokken ergens gaan kopen, zodat ze hun pootjes toch eens konden strekken en wat meer loop hadden. Want kleine hokjes vonden we zó zielig. Wij kenden absoluut niets van konijnen af, en zo moest ik toch wat info zoeken op het internet. Het eerste wat ik overal op stuitte : een nijntje ‘alleen’ is zielig en niet gelukkig, zij hebben een vriendje nodig. En 2 rammetjes bij elkaar, dat gaat absoluut niet. Probleem deed zich voor dat de 2 oude rammetjes niet gecastreerd waren. En op die leeftijd is de operatie (narcose) toch een serieus risico. Dus twijfels, twijfels, en nog eens twijfels. Via Bunnybin Nederland had ik al zowat contact gelegd om speelgoedjes te bestellen, en zij raadden dus echt wel aan om de mannetjes te laten castreren en hen een vriendinnetje te zoeken.

Via hen ben ik in contact gekomen met Viviane Vandormael, waar in de opvang Vivis-dierenthuis een moeder en een dochter van 3 en 2 jaar oud ter adoptie zaten. Onmiddellijk op internet gaan kijken en ja hoor, verkocht waren we !
De mannetjes had ik ondertussen laten castreren en dat is heel goed verlopen! Na de operatie had in hen in een ‘tijdelijke’ kamer gezet met een ren aan, zodat ze de operatie al vlug vergeten waren en ze een beetje meer loop hadden. Ons plan was om buiten 2 rennen te bouwen van 4x2m, en 2 koppeltjes te vormen. Maar hoe begin ik aan die koppelingen hé….. Ondertussen hadden we de 2 dametjes gaan ophalen bij Viviane, en zo zijn wij in contact gekomen met een goede vriendin van haar én konijnendeskundige Corina, die ook zou helpen bij koppelen. Ik heb Corina onmiddellijk een mailtje gestuurd met de vraag hoe ik eraan moest beginnen. Want ik had al de wildste verhalen gelezen van koppelingen die niet gelukt waren, en dat zou zo spijtig zijn.
Vrijwel onmiddellijk heeft Corina mij een mailtje teruggestuurd met tips wat ik juist moest doen, en niet mocht doen (dat is blijkbaar ook heel belangrijk).
Oa. dat ik moest koppelen in een neutrale ruimte. Of ik de 4 konijntjes samen kon koppelen of beter afzonderlijk. Enz…
Ik heb van Viviane ook het boek ‘Konijnengedrag’ toegestuurd gekregen, geschreven door Corina. Een boek boordevol informatie en tips, wat heel handig was als je nog niets van konijnen kende, maar zeker ook als je al konijnen hebt.
Zo was een tip van Corina om indien mogelijk toch ca. 4 weken te wachten met de rammetjes bij de voedsters te zetten, omdat dan ook de driften weg zijn. Normaal mogen zij na 2 weken al bij elkaar, maar 4 weken wachten is nog beter.
De dametjes (Tosca en Zora) zaten intussen mee in diezelfde kamer, weliswaar zaten de nijntjes alle 4 in een afzonderlijk hok met bijhorende rennetjes uit panelen gemaakt. Op foto 1 zie je hoe het er ongeveer uitzag. Aan de andere kant van de kamer was eenzelfde constructie gemaakt maar in spiegelbeeld. Het was er wel supergezellig hoor, zo een ‘konijnenkamer’. Er was veel leven in de brouwerij….

En na 4 weken was het zover…. De koppelingen mochten beginnen. De buitenrennen waren nog niet klaar, dus tijdelijk een andere kamer genomen om te koppelen, de badkamer in onze kantoorruimte. Alles goed voorbereid zoals beschreven in het boek. Plantensproeier om tussenbeide te komen, handschoenen om het konijn op te pakken als er een gevecht zou ontstaan, zodat ze niet in mijn handen bijten. Iets om lawaai met te maken als afleidingsmaneuver, lekkere groentjes als beloning. En 2 dozen met minstens 2 gaten erin, zodat ze ten allen tijde weg kunnen vluchten.

En dan, Zwartje en Zora bij elkaar gezet in de badkamer, heel spannend hoor! Eerst gingen ze overal snuffelen om het terrein te verkennen en na een kwartier zagen ze elkaar pas, hihi. Het ging er vrij rustig aan toe. Een beetje snuffelen, achter elkaar aan jagen. Van rijden was er in het begin niets te merken. Enkel Zora heel af en toe op Zwartje, maar heel miniem. En zelfs van het eerste moment al een likje aan elkaar. Ik ben er de hele tijd bijgebleven, ze op een rustige manier geobserveerd, en ze uiteindelijk na 2 uurtjes alleen gelaten. Het ging super. Ik had er vertrouwen in en wou ze daarom ook niet meer scheiden. Wel ging ik regelmatig kijken en hen op wondjes checken. Ze hebben 2 dagen in die badkamer gezeten. Ik heb dan hun oude hokken volledig uitgekuist (op aanraden van Corina), en hun terug naar daar verhuisd in afwachting van de verhuizing naar hun buitenren. Zodoende kon ik in de badkamer beginnen met de koppeling van Roske en Tosca.
Het 2de fotootje is van onze 2 tortelduifjes Zwartje en Zora, na 2 dagen samen.

Bij Roske en Tosca ging het er wat heviger aan toe. Ze bemerkten elkaar van het eerste moment en hebben wel bijna een halve dag op elkaar aan het rijden geweest. Ik heb af en toe voorzichtig moeten ingrijpen omdat Tosca andersom op Roske aan het rijden was. En dan is er gevaar dat er in het piemeltje gebeten wordt. Maar na een tijdje lagen ze beiden languit tegen elkaar te rusten….. En ook hier en daar een likje aan elkaar. Gewoonweg prachtig. Ik kreeg de tranen in mijn ogen van dit te zien. Ook hier had ik er vertrouwen in, en heb ik hun na enkele uurtjes al alleen laten zitten. Mits af en toe te gaan kijken uiteraard. Want je weet nooit hé.
Hun heb ik 4 dagen in die kamer laten zitten, zodat ze aansluitend konden verhuizen naar hun nieuwe ren.
Op het 3de fotootje zie je Roske en Tosca in hun koppelruimte. Gezellig samen aan het eten.

En ja hoor, maandag was het zover. Hun buitenrennen waren klaar. Ik ben eigenlijk nerveuzer dan de nijntjes. Zo spannend. Tot hiertoe is, mede dankzij Corina, alles goed verlopen. Maar hoe zullen zij nu reageren in hun nieuwe ren hé ? Corina had verwittigd dat de nijntjes, telkens ze van ruimte veranderen, terug hun rangorde moeten uitmaken. Dat heb ik ook bemerkt als ik Zwartje en Zora na hun koppeling terug in hun oude ruimte verplaatste. Toen hebben ze terug even achter elkaar gejaagd.
Maar bij het verhuizen naar de rennen, viel het wel mee. De 2 rammetjes waren zó tevreden. Zij renden echt rond zoals ze nog nooit gedaan hadden. En maar binkies maken, echte vreugdesprongetjes. Ik kon er uren op staan kijken. Zo blij zijn ze allemaal. De dametjes uiteraard ook maar toch gedragen zij zich iets rustiger. Het is echt schitterend. In de ren hebben we onder de gazon wel ca. 30cm onder de grond een draadpaneel gelegd, en die zijkanten zijn gevlochten aan de verticale draad. Op die manier kunnen de nijntjes toch graven, maar niet ontsnappen ! Al goed dat we dat gedaan hadden, want ons kleinste nijntje, Zora, leeft blijkbaar liever onder de gazon als erop….haha ! De ene dag graaft ze een hol en de andere dag doet ze hem terug dicht, tof hé !
Als ik zie hoe de nijntjes nu op hun zij gaan liggen, dat wil toch zeggen dat ze echt ‘relaxed’ zijn hé !
Het doet mij echt plezier dat ik deze nijntjes nog een leuke thuis kan geven, zeker de rammetjes op hun ‘oude’ dag. Ze zien er allemaal supergelukkig uit met elkaar, en als onze diertjes gelukkig zijn, dan zijn wij het ook !

Bij deze wil ik vooral Corina, maar ook Viviane en Bunnybin Nederland danken voor hun hulp en tips. Nu ken ik al een pak meer af van konijnen dan enkele maanden geleden. En er zijn 4 supertevreden nijntjes bijgekomen, en 2 tevreden baasjes !

Nancy.