 |
|---|
Ziektes van Donkey
Blaasontsteking (september 2003)
Toen Donkey 1 jaar en 3 maanden oud was, zag ik op een dag 1 klein bloeddruppeltje in zijn hangmatje.
De dagen daarna...niets meer en zijn gedrag veranderde niet. Een week later: verscheidene druppeltjes bloed op de eerste verdieping. Nergens waren er wondjes en aan zijn buik of kontje was ook niks te zien.
Nog eens een week later zag ik ook enkele druppeltjes bloed in de urine. Ik bracht onmiddelijk een staaltje naar de dierenarts en zij bevestigde mijn vermoeden: blaasontsteking! Hoe hij het gekregen heeft is een raadsel.
Ik kreeg Emtrin (antibiotica) mee en moest iedere dag 1 druppel toedienen. Makkelijker gezegd dan gedaan! Mijn lieve mannetje veranderde in de Tasmanian Devil als ik aankwam met dat - verschrikkelijk stinkend - spul.
Uiteindelijk had ik de oplossing gevonden: 1 druppeltje Emtrin in een druif doen en hij merkte er niks van!
Verder kreeg hij ook nog vitaminen in zijn drinkwater en iedere dag een stukje kiwi. Dit bevat heel veel vitamine C en dat was nodig om de urinebuis open te houden. Na de eerste antibioticakuur begon hij na een week opnieuw te bloeden maar aangezien antibiotica 2 weken kan doorwerken, ben ik niet dadelijk gestart met een nieuwe kuur.
Weer twee weken later was ik echter genoodzaakt, zijn urine was ondertussen bruin/grijs geworden en hij leek ook meer te persen. Na de tweede antibioticakuur was hij dan - op af en toe wat slijmrestjes na - genezen.
Op vrijdag 7 november '03 merkte ik dat zijn vacht dunner werd en het leek alsof ze “openstond”. Toen dacht ik nog aan ouderdom omdat hij toch al anderhalf was. Gewicht en gedrag bleven hetzelfde. Natuurlijk liep hij niet meer zo dikwijls in zijn wiel maar dat was daarvoor ook al, dat lag aan de leeftijd.
Donderdag 20 november merkte ik korstjes op zijn - blote – rug van het krabben/bijten. Het zag er op het eerste zicht uit als schimmel dus smeerde ik Surolan. Dat verminderde de jeuk wel maar het krabben bleef, nochtans krabte hij zich niet extreem veel meer als anders.
Maandag 24 november: eerste dierenartsbezoek. Ook zij wist niet goed wat te denken, normaal gesproken moet een dier dat last heeft van mijten zich CONSTANT krabben en dat was bij hem niet het geval. Het was dus gissen.
Hij kreeg toch een eerste spuitje tegen mijt die dag en hij heeft zich heel flink gedragen. De DA had mij gewaarschuwd dat het krabben erger kon worden door die medicatie en dat was ook zo. De diagnose was dus juist!
We weten niet goed hoe hij het gekregen heeft maar voor alle veiligheid heb ik geen hooi meer gebruikt en het zaagsel vervangen door Aubiose en No-smell.
Ondertussen had hij op 3 december zijn oog opengekrabt waardoor er bloed in zijn oogje liep. Op advies van de DA heb ik er Terramycine oogzalf gesmeerd.
Zijn huidje was inmiddels aan het uitdrogen wegens het gebrek aan talg en toen heb ik hem - weer op advies van de DA - ingesmeerd met uiercrème.
Ik gaf hem extra vitaminen in het drinkwater en extra eiwitten (gekookt ei, hondebrokje enz.) .
Daarna heeft hij iedere maandag telkens 1 spuitje gekregen en dit 4 weken lang. Op 15 december heeft hij zijn laatste spuitje gehad. De haartjes waren langzaam weer aan het terugkomen maar dit ging natuurlijk traag omdat hij al oud was, zoals je aan zijn rimpeltjes kan zien. Verder bleef hij ook last blijven hebben van zijn blaas, waardoor hij ook wat zwakker was.
Sinds januari had ik gemerkt dat hij 20g gewicht verloren was en nog maar 80g woog. Hij was de laatste dagen wel wat actiever geweest dan normaal, liep weer in zijn wiel, veel graven enz. Voor alle zekerheid heb ik babyvoeding (Olvarit) bijgegeven.
In de derde week van januari begon hij motoriekstoornissen te krijgen, zijn huid leek nog verder te schilferen en eten en drinken deed hij bijna niet meer.
Helaas heeft de ouderdom hem ingehaald en ik heb hem op 21 januari 2004 moeten laten inslapen. (Zie In memoriam)Hieronder kan je foto's zien van het verloop van zijn ziekte maar opgepast! Foto's kunnen aangrijpend zijn!
1 november 2003 (vandaar de pompoen): normale foto, nog geen glimp van de ziekte te bespeuren |
21 november 2003: hier zie je dat zijn vacht al behoorlijk dun is en dat hij op enkele plaatsen (zoals tussen zijn oogjes en op zijn flank) kaal is. |
 |
 |
14 december 2003: de dag voor zijn laatste spuitje en hier was de ziekte op zijn ergst; je ziet duidelijk rimpels en bijt/krabwonden (ook zijn oogje) en je kan zien dat hij pijn heeft en zich niet lekker voelt. |
6 januari 2004: hij bleef niet stilzitten maar je ziet dat de haartjes stilletjes aan terug kwamen en de rimpeltjes waren ook bijna verdwenen. Zijn huid was nog wat schilferig maar dat scheen normaal te zijn, daar zou nieuwe huid verschijnen. |
 |
 |