Maart 2008

Donderdag 6 maart

Net als ik denk mijn vogeltje en haar cyclus te kennen, verrast ze me weer. Deze keer door geen eieren te leggen en ik was er bijna zeker van dat ze eraan kwamen. Alle tekenen wezen erop: het schreeuwen, het piepen... Maar dat nam allemaal af en ze is terug haar lieve zelf. Weet je wanneer ze nu nog luidkeels roept? Als ze mijn vriend van de trap hoort komen. Ik sta altijd als eerste op en zodra de gordijnen opengaan begint ze vrolijk te roepen. Dan krijgt ze knuffeltjes en vers voer en water en blijft gewoon een beetje roepen. Totdat ze dus voetstappen op de trap hoort, dan begint ze enkele seconden te krijsen en zodra ze hem ziet, wordt ze net zo stil als voorheen. Mysterieus vogeltje toch hè?

Donderdag 20 maart

Oei wat is het lang geleden dat ik dit heb aangevuld. Heb het wat druk met andere dingen momenteel.
De reden waarom ze weer even geen eieren meer legt, is duidelijk geworden: ze is opnieuw in de rui gegaan. Ik vind het wel erg snel na de vorige ruibeurt en heb geen idee waar het aan ligt. Het geeft ons in ieder geval weer de kans om aan onze band te werken en die wordt steeds beter.
Chica zelf is trouwens erg ondernemend geworden en dat is een plezier om te zien! Ze heeft weer een nieuw tijdverdrijf gevonden, naast het klimmen rond haar kooi: onder het deurtje van haar kooi klimmen en zitten. Het lijkt mij dus echt niet handig maar zij kiest ervoor en ze amuseert zich, dat is het voornaamste. Nog een aangenaam tijdverdrijf: op haar deurtje zitten, beukensnippers uit de schotel nemen, die even vastnemen met haar pootje en bewerken met de bek en dan naar beneden smijten, heerlijk!
Gisteren kwam ze ook erg geïnteresseerd kijken toen ik groene druiven aan het eten was. Ik besloot om het eens opnieuw te wagen en ja hoor, ze pikte er enkele keren in. Het is een begin want momenteel luste ze enkel andijvie, kattengras, veldsla en vogelmuur.
Oh en als ze denkt dat ze alleen is, roept ze een paar keer smekend tot ze weet dat we er nog steeds zijn.

Vrijdag 28 maart

Chica maakte al enkele dagen weer het gekke geluid dat de komst van eieren aankondigt. Ook het wiegen en scharrelen op de bodem van de kooi begon weer. Ik besloot dus vlug haar kooi te poetsen voordat ik er geen kans mee toe kreeg. Maar zo plots als het begonnen is, zo snel is het ook weer overgegaan. Ik heb er deze keer absoluut geen aandacht aan geschonken en hoop dat het eieren leggen eigenlijk voorgoed voorbij is. Het is zo plezant om haar zo ondernemend bezig te zien. En niet te vergeten de vele knuffeltjes die we mekaar nu kunnen geven.